Vrijheid

Hoe kunnen mensen zo leven? Dat vraag ik mij iedere dag af in dit "gezin".
En waarom gezin tussen haakjes? Omdat het niet aan voelt als een gezin...daarom.

De band met mijn zus kan je noemen als 2 vreemden die toevallig dezelfde ouders hebben, en met elkaar in een huis moeten leven. De band tussen mijn moeder en mijn zus kan je als haat en liefde zien. De band tussen mijn moeder en mij...? Ik kan haar soms wat en begrijp ik niet waarom ze het haar leven zo moeilijk maakt, zoals op dit moment maar op andere momenten is het mijn beste vriendin met wie ik kan lachen, praten en huilen. De band tussen mijn vader en mij? Ik geef om die man, het is immers mijn vader en ik zou het vreselijk vinden om hem kwijt te raken, maar van een echte vader-dochter relatie zou je niet kunnen spreken. S'ochtends zie ik hem niet, s'avonds laat thuis van zijn werk, en ik geef hem groot gelijk. Wie wil er nou iedere dag willen terug rijden naar huis wat niet als je thuis aanvoelt, waar het nooit gezellig is, waar mensen niet met elkaar praten.

Je kan dus wel raden wat de band tussen mijn ouders is: niets....
Dat die twee mensen bij elkaar zijn.... Ik weet niet of ik dat een wonder moet vinden of een marteling. Dat mijn vader dag in dag uit op zijn tenen loopt voor mijn moeder en alles slikt en neemt vind ik bewonderswaardig. Diep van binnen is die man dood ongelukkig en ik zou zo graag hem gelukkig willen zien.

En het feit dat mijn moeder haar leven zo verschrikkelijk onmogelijk maakt, weet ik niet of ik dit de schuld kan geven aan haarzelf of aan het feit dat dit gezin bestaat.

Ik zeg het eerlijk, ik wou dat mijn zus nooit geleefd had. Dat had ons leven een stuk makkelijk er een stuk probleemlozer gemaakt. Ik weet niet of ik kan zeggen dat ik van haar hou, of dat ik haar haat...
maar ik weet dat ik haar eigenlijk de schuld geef van hoe ik moet leven op deze manier.

Als ik eindelijk vrijheid heb....als ik eindelijk los kan komen van dit gezin, weet ik niet wat ik zou doen...
Ik kan niet met ze maar ook niet zonder ze....
Dus wat heb je dan aan je vrijheid?

Het liefst zou ik nu weg willen lopen van dit leven en ergens opnieuw willen beginnen, in een warm hecht gezin bijvoorbeeld. Maar ik weet dat dat de dood van mijn ouders zou betekenen als ik me terug zou trekken uit dit gezin: namelijk ik ben de enige stabiele factor in dit huis die alles maar bij elkaar probeert te houden, jaar in jaar uit....

Maar die last op mijn schouders is me te veel geworden, ik wil vrijheid. Dus zou het niet beter zijn als mijn ouders hun eigen weg zouden gaan, mijn zus uit mijn leven vertrok en ik opnieuw zou beginnen?

Maar uit dit alles heb ik een hele grote les geleerd: ik weet precies hoe ik het later allemaal niet moet aanpakken, en ik weet hoe ik een stabiele liefdevolle omgeving voor mijn kinderen kan scheppen....

Liefs Sam