was leuk hoor, maar de glans is eraf
dit is zo typerend
zo sta ik in dit leven
het huis vol
gisteravond verzamelen de mensen zich in mijn huis
iedereen slaapt bij mij
kan allemaal
en mag allemaal
en iedereen is er happy mee
voelt zich goed
en durft behoorlijk zichzelf te zijn
vanmorgen iedereen wakker
eet wat
kletst wat
auwehoert wat
en iedereen gaat zijn eigen weg
zoals het hoort
zoals ik het wil
iedereen gaat ook
zelfs mijn 11-jarige zoon
zo wil ik het ook echt
daar word ik gelukkig van
ik blijf alleen achter
ik ben niet zielig
maar het klopt gewoon
ik ben alleen
ook al zijn er zoveel om mij heen
ik ben en blijf alleen
een klein tijdje heb ik even geproefd hoe het was om niet meer alleen te zijn
ik voelde mij ook niet meer alleen
bleef niet meer alleen achter
want hij was er
voor mij
en ik voelde me niet meer alleen
ik deelde
ik was thuis
nu ben ik weer alleen
als je het eenmaal geproefd hebt
is de slag nog groter
is het alleen zijn nog allener
ik voel niet ongelukkig doordat ieder zijn eigen weg gaat
nee juist niet
wel ben ik ongelukkig doordat ik het mis wat ik had met L
het samenzijn
het niet alleen zijn en daarmee gelukkig en tevreden zijn
het thuisgevoel, zo was het voor mij
ik merkte gewoon
nu de dagen voorbij zijn
de glans is er af
ik vond het allemaal wel leuk hoor
oh ja
leuk
maar genieten zoals ik kon
nee
voorbij
lukt me niet meer
vorig jaar om 9 uur smorgens had ik al een wandeling achter de rug
ook vrienden in mijn huis
die nog sliepen
broers
sliepen ook
mijn huis lag vol met mensen waar ik van houd en die van mij houden
ik was verliefd
en het lachte me toe
op dat gebied
ik wist niet wat ik ging krijgen dat jaar
en ik heb veel gekregen
maar ik moest nog meer inleveren
en dat is denk ik wat me nu opbreekt
rodo, vrouw, 47 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende