# Wie je gelooft dat je bent




Het is niet wie je bent
dat je tegenhoudt,
maar wie je denkt
dat je niet bent





Continu worden wij geconfronteerd door ons zelf en de medemens. Verwachtingen, (voor)oordelen en uitgesproken meningen is wat wij allerdaags om de oren krijgen. Elke keer weer vertelt men of je wel of niet goed bezig bent. Of dit nou op school is waar men er cijfertjes aan hangt, of dat je tijdens een functioneringsgesprek te horen krijgt dat je nog geen vast contract krijgt maar dat je je eerst nog maar eens moet gaan bewijzen, telkens komt het op hetzelfde neer; altijd moeten we perfect zijn.
En alsof de buitenwereld nog niet voldoende eisen stelt en het koppie vaker dan eens overuren laat draaien; ook zelf kunnen we er wat van. Zelf kunnen we er ook wat van. Ieder op zijn eigen manier. De één laat zien dat hij een hoge pet van zichzelf op heeft en klimt op elk podium om zich te laten zien, een ander kruipt diep weg in haar sjaal om zo min mogelijk door de omgeving gezien te worden en in haar eigen wereldje te leven.

Ik zelf ben aan het veranderen. Hoewel ik de laatste tijd nog vaak uitspraken heb als 'ik ben een gesloten boek, ik wil niets loslaten, ik vind het lastig om met mannen om te gaan', weet en ervaar ik dat ik enorm het roer aan het omgooien ben. Of dit bewust gaat, kan ik nog niet met zekerheid zeggen. Ik ben er namelijk nog niet uit.


Het is niet wie je bent
dat je tegenhoudt,
maar wie je denkt
dat je niet bent


Ik was altijd de jongste, het zusje, het meisje, sprekend op mijn moeder lijkend, degene die erg beschermd moest worden, zij die bang is op straat, die het liefst niet in het donker is, die niet graag alleen is, zij die van gezelligheid houdt en de naam snoepkoningin droeg ik ook niet voor niets.
Ik was het meisje zoals mijn ouders mij invulde, hun dochtertje. En wat je verteld wordt geloof je als klein meiske. Net als dat de tandenfee langs kwam en we jaren lang zwarte pieten door de schoorsteen ontvingen zonder dat we die ook maar hadden.

Dit jaar ben ik aan het switchen. Niet alleen van uiterlijk en gedrag maar ook qua opvattingen en meningen. Het is nieuw ja dat ik mijn meningen kan verwoorden en uit durf te spreken. Dat ik er durf te staan en zég dat ik graag even alleen ben, het niet eens ben met de gang van zaken, op dit moment twintig ben en zélf dingen wil ondernemen. Het is nieuw dat ik zie dat ik zoveel meer kan dan wat er uit mij komt. Ik ben niet langer het kleine meisje dat zich onder de vleugels van haar ouderen (wie dat allen ook mogen zijn) hoeft te beschermen. Ik ben de jonge vrouw die zich wil ontplooien, die wil opbloeien en wil oogsten van al haar inspanningen. Zij die terugvalt op de momenten dat dat nodig is, maar steeds weer zelf een uitweggetje zoekt om op pad te gaan naar een nieuwe overwinning.



Ik ben niet langer meer
wie men denkt dat ik moet zijn
Vanaf heden word ik
wie ik al jaren had willen zijn;
mezelf


29 okt 2011 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Past&Today
Past&Today, vrouw, 33 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende