-Wij zijn geen vrienden meer.
Wisten we elke seconde,
iedere frons en glimlach,
hoed en rand.
En in onze paden
die op dat moment parallel
liepen, vergaten we.
Dat jij soms vliegt,
met liefde de wereld om,
en lacht.
En ik, hoewel ik je bij
probeer te houden, vul
mijn zeeën met tranen.
Ik gun je de reis, dus ik
zwaai naar jou, op je boot,
door mijn scherm.
En ik blijf ze vullen,
zodat je nergens strand.
-idontwannabeyouanymore.
*smile*, vrouw, 34 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende