woensdag 15 augustus 2007 - afstand
ik kom er achter dat het super goed voor me is dat ik weg ben van thuis. Ik kan L veel beter los laten. Ik voel me vrijer. Hij komt hier niet. Ik heb gewoon geen kans dat ik hem tegen het lijf loop. Ook al kies ik in de wijk daar bewust voor. Omdat ik hem dan mis. Nu is dat gewoon niet aan de orde. Ik voel me gewoon goed. Ik ben nog steeds heel erg druk in mijn hoofd met hem bezig. Maar het is iets minder schrijnend. Komt ook omdat hij genoemd heeft dat hij zijn gedachten niet meer hoeft te delen. Schijnbaar is dat te zwaar voor hem of wil hij dat sowieso niet. Het is voor mij een vereiste van een relatie. Ik wil delen, gedachte`s delen. Ik vind dat super interessant. Hoe en wat. Ik wil op andere vlakken wel inleveren, bijvoorbeeld dat hij heel erg weinig verdiend. Boeit me niet, sowieso dat geld gebeuren niet. Ik zit nu ook op minimum, maar ik voel me rijk. Altijd al, sinds ik gescheiden ben. Ik kom er zo langzamerhand ook achter dat mijn gedeelte, mijn kant van het verhaal ook niks mis mee was. Ja, mijn verleden, maar daar heb ik geen schuld in, en mijn kid, maar ook daar heb ik geen schuld in en van allebei heb ik al het beste gemaakt. Maar ik heb gemerkt dat ik onvoorwaarlijk van iemand kan houden. Iemand vertrouwen, blind (positief dan). Vooral omdat ik geloofde. Dat ondanks mijn verleden. En ik weet de keren nog goed genoeg dat L klaar kwam en dat er geestelijk iets met mij gebeurde. Dat vond ik zo apart.... en ik had het nog nooit eerder beleefd, maar sterker nog, ik had er nog nooit eerder van gehoord. En ik denk dat het toch te maken heeft met iemand volwaardig lief hebben, dat ik op zijn energie kon meegolven. Ik vond zijn klaarkomen haast nog mooier als dat van mij. Omdat het geestelijk klaarkomen was ofzo. Sjonge jonge, wat een apart verhaal ook weer. Maar ja, that`s me.
rodo, vrouw, 47 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende