You make me wanna screem.
Gisteren avond zat ik in de auto terug van de discotheek, je speelde weer een grote tijd rond in me hoofd.
En op die terug weg keek ik uit het raam van de auto, ik dacht aan alles wat ik met jou heb mee gemaakt.
Ik voelde jou lichaam weer over de mijne komen, ik voelde je armen weer om me heen slaan.
En ik voelde weer even die zoen die me altijd gaf.
Het verlangen dat jij ook naar mij hebt maakt me gek, ik wil je bij me hebben en nooit meer los laten.
Je bent zo goed voor mij ik wil het uitschreeuwen, alsjeblieft hou me vast en ga nooit meer weg.
Ik wil door de kamer springen en tegen je schreeuwen hoeveel ik van je hou.
Jij bent de gene die me door alle tijden heen heeft gesleept. Elke keer weer ben jij er en ik zou geen dag zonder jou willen leven.
Ik had nooit verwacht dat je bij me zou blijven ik als kankerpatiënt, welke jongen wilt dat nou op deze leeftijd?
Maar jij bleef en je blijft nog steeds na alles.
2 januari toen we wakker waren geworden en je me zo veilig in je armen hield.
Ik denk dat ik gek werd van verliefdheid maar ook van frustratie die ziekte en al die medicijnen maken me zo kapot. Geestelijk ga ik er soms meer aan onderdoor als lichamelijk.
Die ochtend was ik zo zwak ik kon alleen maar trillen en je bleef bij me.
Je tilde me op uit bed en droeg me notenbenen naar de badkamer.
Elke keer weer steun je me en daar ben ik jou zo dankbaar voor.
Ik weet nog een avond in een discotheek Rich bleef me maar kwetsen en nare opmerkingen maken.
Na een tijd werd het me zo te veel dat ik weg liep, niet voor aandacht maar ik wou gewoon weg daar.
Ik liep naar de wc's om tot rust te komen, en toen ik terug liep?
Wie stond er achter de muur te wachten..
Jij.. alweer jij.
Je armen sloegen om me heen en je vroeg wat er was.
Je betekend zo veel voor me, zo ongelofelijk veel.
XCrosty, vrouw, 26 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende