zondag 22-2

Vandaag voel ik me rot.
Ik durfde niet naar beneden te gaan voordat mijn zus thuis was. Gewoon omdat mijn zwager anders weer tegen me gaat lopen zeiken. Ik ben bang in mijn eigen huis. Maar ik heb geen zin in meer vernederingen, ik blijf boven. Toen ik eenmaal beneden kwam heb ik snel een soepje en wat crackers gegeten. Ik kreeg meteen gezeur. Over het eten. Zij waren gisteren naar een verjaardag geweest en ik had eten voor mezelf gemaakt, maar had blijkbaar iets gepakt wat niet mocht.
Later zei mijn zwager dat als mijn zus en hun dochtertjes maar te eten hadden wat ze lekker vonde, hij zou wel wat voor zichzelf maken desnoods. Er werd geen woord gerept over wat ik mocht eten. Stel je voor, zeg! Ik mag het maar uitzoeken. Ik wou naar boven gaan, maar mijn zus was nog niet klaar met mij. Want hun motto is 'alles is de schuld van Natascha'. Wat bleek? Mijn nichtje had glitters opgemaakt. De glitters die ik vorige week mee naar schooo had gehad. Dus het was mijn schuld. Het feit dat zij gisteren nog er mee hadden geknutseld met haar maakt niks uit. Evenals het feit dat mijn zus moest werken en mijn zwager de hele dag moest oppassen en hij erbij was toen ze het deed, deed er niet toe.
Alles is mijn schuld toch? Ze weten het wel zo te draaien dat het mijn schuld is, en anders is het alsnog mijn schuld. Ik voelde me zo kut. Ik heb echt zoiets dat als het zo doorgaat dat ik binnenkort weg ben. En dan kan niemand me meer vinden. Niet levend althans. En dit keer meen ik het. Ik ben zowel geestelijk, lichamelijk en emotioneel moe. Ik kan het niet meer aan. Hoe egoistisch ben je, als je steeds iemand zo kwetst? Het is dat mijn vriendin online kwam en me toesprak, anders had ik het vannacht al gedaan. IK weet al precies hoe. WEl ik ga maar naar mijn hokje, wat een kamer moet voorstellen. Het heeft geeneens een deur, drie muren en geen privacy. Kleiner dan je je kan voorstellen. En waarom? Al ik wegben, kan het zo bij de rest toegevoegd worden zekers....

ciao,
Natas