't Is zo vreemd maar op den duur zal 't wel wennen Dat het leeg is waar jij zoveel jaren was De geluiden van de stilte leer je kennen En hoeveel geluid dat is, merk ik nu pas Zoveel dingen had ik willen zeggen Zoveel dingen liet ik ongedaan 't Is te laat om nu nog uit te leggen Waarom jij niet weg had moeten gaan
Zonder jou is 't thuis zo stil M'n bed zo kil, zonder jou Zonder jou een verloren man Die niet slapen kan, zonder jou
't Is zo vreemd maar soms kan ik jouw stem nog horen Met m'n ogen dicht zie ik je soms nog staan Als een dwaas hou ik van jou als nooit tevoren En ik vraag me af, hoe moet dit verder gaan In dit huis waren we zolang samen Was het daarom dat je ging misschien 'k Schrijf je naam op de beslagen ramen En ik weet, 'k zal je nooit meer zien
Zonder jou is het thuis zo stil M'n bed zo kil, zonder jou Zonder jou een verloren man Die niet slapen kan, zonder jou Zonder jou