ZWANGER!!!

Hoi allemaal,

nu heb ik het mijn ouders, broer zus en beste vriendin verteld (die aleemaal My Diary lezen) nu kan ik het eindelijk aan jullie allemaal vertellen: Ik ben zwanger!!!

Ik ben aankomende maandag 11 weken. We wouden het pas met 12 weken vetelen, maar dat kunnen we helemaal niet, het is allemaal veel te spannend, ons hele leven staat op eens op de kop!

6 weken geleden (toen ik precies 5 weken was, maar dat wist ik ton nog niet) kwam ik er achter. Ik had het helemaal gehad op mijn werk. Ik besloot zelfs dat ik me ziek zou melden. Ik had vakantie gehad en was al vanaf de donderdag misselijk omdat ik terug naar mijn werk zou moeten. Begon op de zaterdag en zondag te huilen terwijl ik het over mijn werk had en zodra ik mijn eerste email had gelezen op maandag ochtend- terug op mijn werk- zat ik weer in tranen, daarnaast was ik helemaal uitgeput.
Dat moet wel stress zijn dacht ik.

Die avond deed ik mijn zwangerschaps test, ik was een week te laat- maar dat is voor mijn geen uitzondering- ik ben vaak zelfs twee weken te laat- maar dat gehuil de hele tijd en die misselijkheid- misschien was ik toch al zwanger al waren we nog maar zo kort (sindes mid december) aan het proberen?

Die test was dus inderdaad positief. Ineens snapte ik waarom ik juist nu zo gigantisch moe, misselijk en huilerig was: het was niet alleen mijn werk, maar waarschijnlijk ook de hormonen.

En ineens dacht ik: wat maakt het uit: over 8 maanden heb ik een half jaar vrij, daarna zie ik wel wat ik qua werk kan doen in combinatie met de kleine. Misschien doe ik gewoon een stap terug met het excuus: ik wil meer tijd met mijn kind doorbrengen- een heel goed excuus voor een nieuwe mama.

Ja, toen alles ook nog even fout leek te gaan met mijn zwangerschap ik bloedde en had hele erge krampen- ze dachten eerst aan miskraam vervolgns aan een zwangerschap buiten de baarmoeder.
Dat liep een beetje gelijk met hoe alles fout aan het gaan was voor *Mariska*- hoe heb ik met haar meegeleeft, hoe heb ik zitten huilen om mijn eigen kindje- was mijn werk helemaal niet meer belangrijk. Ik miste de helft van een vier daagse cursus- die de gemeente een paar duizend pond had gekost dus die ik echt niet mocht missen- en nam daarnaast nog twee dagen vrij van mijn werk (eerste keer in deze baan dat ik me ziek heb gemeld) om bij te komen en het ziekenhuis nog twee keer te bezoeken.

Maar het is goed. Met acht weken kreeg ik een derde echo en we zagen de baby dit keer duidelijk (voorheen was het niet veel) en wat nog meer: we zagen het hartje kloppen!! Ik schoot vol (hromonen he- de aantal keren dat ik de laatste tijd gehuild heb is niet meer op twee handen te tellen) en John - mijn man- zei alleen maar: 'COOL!' en wat een fantiastiche omschrijving dat was: we wisten niet of we iets zouden zie, en of het nog zou leven en daar was het bewijs op het scherm, en John beaamde al onze gevoelens met een kort en welgemeent 'Cool' - ik heb 5 minuten de slappe lach gehad en daarna nog 30 minuten lopen huilen (what else is new) van de opluchting.

Nu ga ik met plezier naar mijn werk en word mij op mijn werk steeds verteld hoe goed ik er uit zie, ook al ben ik steeds misselijk- maar ik denk dat ik er zo goed uit zie omdat ik naar mijn werk ga met het idee: krijg ik het vandaag niet af, dan komt het morgen wel- is het niet goed, kunnen ze me helpen in plaats van kritiek geven. Als resultaat doe ik mijn werk gelijk beter en ben ik vrolijker op mijn werk (en thuis- want daarwas ik ook niet meer te genieten)!

Thuis is het baby voor baby na. Vandaag zijn we er bijvoorbeeld druk mee.
We gaan vandaag een rondje huis doen van : wat willen we doen in de aankomende 6 maanden. waarschijnlijke dingen zijn: dubbele beglazing in de rest van het huis (we hebben het alleen voor) een schuur achter in de tuin, voor alle rotzooi dat nu in ons uithuisje staat. Een nieuw uithuis- dat gebruikt kan worden om de was machine en drogeer in te zetten, maar waar we ook een eettafel kwijt kunnen, en dat nog steeds het poezen paradijs van onze poes kan zijn. Een nieuwe keuken. een nieuwe porch (voorbouw)- die we op het moment hbben kan geen kinderwagen doorheen en natuurlijk- maar dat pas over een paar maanden: de logeer kamer omtoveren tot baby kamer.

Wat we vandaag ook gaan doen is een aanvraag voor het bekijken van een nieuw huis. Twee deuren verder op hebben ze uitgebouwd en nu vier slaapkamers en twee woonkamers. Dat huis staat nu al een tijdje te koop. Het is ongeveer £50,000 meer dan ons huis zou opleveren, maar dan hoeven wij in ieder geval geen geld meer uit te besteden aan uitbouwen- iets wat we al hebben willen doen sinds we hier wonen. Met vier kamers hebben we ruimte voor een logeer kamer en voor een eet kamer- we missen dat nu namelijk wel: we hebben nergens de ruimte om een eet tafel te zetten. Ze hebben ook een nieuwe keuken, grote schuur en een uithuis, dus daar hoeven we ons dan ook niet druk om te maken. We zullen zien.

En als jullie je afvragen waarom ik al zo voreg achter de computer zit weg te tikken terwijl het zaterdag ochtend is en ik toch nudaags zo moe ben?! Nou, Ik werd om 7.15 wakker omdat ik zo gigantisch misselijk had. Twee koekjes later was ik niet meer zo misselijk (er liggen koekjes naast mijn bed voor dit soort omstandigheden) maar was ik ook klaar wakker, dus ik heb het net maar opgegeven en ben uit bed gekomen....

Heerlijk dit zwanger zijn. Al die emoties- blij, dankbaar, bang, bezorgd, spanning, misselijk, moe etc. Het is gewoon niet te omschrijven. Ik kan trouwens niet wachten tot October- dan komt onze BTB (Baby to Be) ter wereld, jongeje of mesije, we zullen zielsveel van hem/ haar houden!!

Kus Imke