23-03-11 [Beperkte kring]

Nadat ik vorige week m'n revolutie afgekondigd heb, is het een heel stuk rustiger geworden in huis. Ik blijk een gevoelig onderwerp thuis naar boven gebracht te hebben en een gevoelige snaar bij m'n stiefvader geraakt te hebben. Mijn ouders zijn nu erg afstandelijk naar me en laten me ook zoveel mogelijk met rust. Zelfs tijdens het eten durft (dat is de indruk die ik krijg althans) geen van beiden een simpele vraag te stellen zoals: 'Hoe was je dag?'. Ik heb ook niet echt na mijn afkondiging nog met ze gepraat of geprobeerd met ze te praten, dat moet ik dan wel toegeven.


Vorige week voelde ik me er nog heel sterk onder toen ik mijn revolutie verkondigde. De twee dagen daarna was dat nog wel aanwezig, maar daarna is dat gevoel ingekakt als een baksteen die van een grote hoogte naar beneden dendert. Ik verklaarde mezelf vrij en vooral onafhankelijk. En in zekere zin ben ik dat natuurlijk ook, maar kom ik nu bij mezelf tot de ontdekking dat er toch nog wel wat ontbreekt. Ik heb weinig tot niemand om mij heen.


Nu wil ik geen zielig betoog gaan houden over hoe eenzaam ik mij of wat dan ook voel, maar ik merk dat 'de kring' waarbinnen ik leef, vrij klein is. Als daar binnenin dan wat gebeurd of de situatie is niet stabiel (en lets face it: het is in principe altijd instabiel omdat iedereen om de haverklap iets negatiefs meemaakt of ervaart), dan is het blijkbaar toch heel lastig om daar goed mee om te gaan. Althans, zo ervaar ik het voor mezelf. Ik ga uiteraard niet voor anderen spreken.


Toch merk ik aan mezelf dat het alleen zijn en het hebben van een kleine kring om mij heen, mij niet goed bevalt. Niet dat een grote kring me ooit bevallen is, want met een kleine kring weet je precies wat je hebt en dat de personen daarbinnen er toch vaker beter voor je zijn dan wanneer je een sloot wannabe-vrienden hebt, maar waarin ik nu leef is toch wel héél beperkt.


Het maakt me allemaal onzeker en onrustig. En jammergenoeg ga ik mezelf afvragen of ik wat dingen verkeerd doe. Dat heeft natuurlijk te maken met bepaalde personen en gebeurtenissen/herinneringen, maar het zit me goed dwars. Dat merk ik echt aan alles. En ik vind het teleurstellend, dat ik dat zelf zo constateer. Ik ben teleurgesteld in mezelf en mijn huidige situatie. En dat terwijl ik toch vrolijk zou moeten zijn met die overheerlijke zon.



I don't know what this is all about.
I'm just standing here and trying to shout.
And I know you can ignore me just like that.
But tell me: Am I really that scary or bad?

I don't know what this is all about.
Cause I'm just over here and waving.
But it seems more and more like your out.
And I'm not worthy of your saving.