12-07-10 [De dag na de wk finale]

Om net zoals vele anderen wat te zeiken over de wk finale van gisteravond, stop ik ook maar even mijn frustraties in deze blog. Want, we mogen toch wel stellen dat Nederland na de eerste 20 minuten beter voetbalde dan Spanje? Howard Webb trok al binnen 25 minuten vijf gele kaarten en toen had ik al het gevoel dat we geen wereldkampioen meer zouden gaan worden. Sommige kaarten waren wel terecht, Van Bommel had nooit zo dom een tackle moeten maken zo vroeg in de wedstrijd en ook een aantal andere kaarten werden dom opgelopen. Toch vind ik de eerste kaart van Heitinga niet terecht, waar Webb stond kon hij het nooit gezien hebben en sterker nog: er gebeurde niks! Na die 25 minuten gingen we toch echter beter spelen en legden we meer druk op Spanje. En ik ontken niet, De Jong had rood moeten krijgen voor die karate trap op de borst bij Xabi Alonso. Daar hebben we echt héél erg geluk mee gehad, maar kunnen we wel constateren dat Webb slecht floot.

De tweede helft begon en tot mijn grote vreugde ging het Nederlands elftal goed van start. We creeërden kansen en zelfs gewoon totaal niet te missen kansen. Twee keer had Robben kunnen scoren en twee keer verzuimde hij het. Ook Mathijsen kopte de bal twee keer toe fout en daardoor ging de bal alles behalve het goal in. Aan de andere kant waren er ook wat meer kansen. Zo kopte Ramos de bal net over en behoedde Stekelenburg *die naar mijn idee de man van de wedstrijd was met fantastische reddingen* en Heitinga ons voor twee spaanse doelpunten.

Wat me mateloos irriteerde was de houding van de Spanjaarden. Bij het minste geringste gingen ze liggen en Webb floot dan ook gretig zodra er ook maar één Nederlander een vinger naar zo'n Spanjaard uit stook. Nee, naar mijn idee is die fair play prijs niet op de juiste plaats terecht gekomen nu. Nederland werdt ook vaak aangepakt, maar wij speelden toch wel veel vaker gewoon door dan dat we op de grond gingen liggen en een dramatische theatervoorstelling toonden aan de wereld. Robben had in de tweede helft duidelijk zijn emoties niet onder controle en daardoor vind ik het terecht dat hij van Webb een kaart kreeg, ook al beging Puyol zeker wel een overtreding toen Robben alleen voor het goal kwam. Al had hij hem er wel gewoon in moeten schieten, klaar uit.

Goed, Spanje is wereldkampioen geworden en deed dat in de finale op een manier die geen wereldkampioen waardig is. Ook zat de scheidsrechter slecht in de wedstrijd en leek zijn optreden meer dan dat van op een clown dan één van de beste scheidsrechters van de wereld. Maar moeten we Italië van vier jaar terug dan wel een waardig wereldkampioen noemen? Lijkt mij niet. Toch, toch kunnen wij als Nederlanders zeggen dat Nederland in de finale stond. We wonnen alles in de kwalificatie en tot aan de finale wonnen we ook elke wedstrijd op het wk. Zelfs Brazilië hebben we verslagen met een prachtige tweede helft en laten we dan vooral de super spannende wedstrijd tegen Uruguay niet vergeten. We hebben dat Zuid-Amerikaanse sambavoetbal een flink poepie laten ruiken. Kunnen we dan niet gewoon trots zijn op 'onze jongens'?

Het antwoord is, nee. Want wij Nederlanders hebben altijd wel wat te zeiken. Is het niet om het weer of om die scheidsrechter die gewoon zo verdomd slecht floot, dan is het wel dat oorverdovende kabaal van zo'n strontvervelende vuvuzela die het gehoor beschadigd voor de rest van je leven. Nee, wij kunnen niet tevreden zijn met 'slechts' een plek in de finale terwijl we dat al 32 jaar niet meer gehaald hadden of dat Bert van Marwijk Van Persie al die tijd erin liet staan. Nee, wij kunnen het niet opbrengen om trots te zijn, omdat we 'maar net tweede zijn geworden'. Wat dat betreft is het bij ons Nederlanders altijd een bepaald ego of een soort van arrogante druk die iedereen zichzelf en vooral de sporters opdringt.

Ik zeg: Laat die belachelijke wedstrijd voor wat het is. Die wedstrijd is gespeeld en daar valt niks meer aan te veranderen. Ook al zouden we willen dat Robben twee keer raak zou schieten en Mathijsen daar nog eens twee aan toe zou voegen door goed te koppen. Ook al zouden we willen dat de afrikaanse waarzegster gelijk had gekregen met een 4-0 overwinning en wij wereldkampioen zouden zijn nu. Ook al zouden we willen dat Heitinga niet zijn eerste onterechte gele kaart kreeg en Iniesta gewoon buitenspel werd gegeven door de grensrechter. Het kan simpelweg niet meer verandert worden. Het is klaar, het is over. En nu, als je al een échte voetballiefhebber bent, moet je juist je steun en vooral trots tonen aan wat het Nederlands elftal heeft laten zien. We hebben de finale gehaald op het hoogste podium en zijn nu tweede van de wereld. Waarom zouden we daar nou niet trots op zijn? Precies, dat ego en die arrogante opdringerige druk. Toch jammer, zo'n tweede plaats. Maar ik vind het knap, een prachtige prestatie van onze oranje leeuwen. Op naar Brazilië in 2014!



Laat de leeuw niet in z'n hempie staan..