[84] Biggest regret

How can you reframe one of your biggest regrets in life?

Ik zou niet direct een punt in mijn historie aan kunnen wijzen als mijn grootste regret of hetgeen waar ik de meeste spijt van heb. Ik heb mezelf wel erg veel jaren tekort gedaan, in het leven in zijn algemeen. Daar heb ik wel last van gehad en dat heeft op de lange termijn ook wel wat schade gedaan, vooral aan mijn vertrouwen in mijn eigen kunnen om de juiste keuzes te maken. Gelukkig is dat overigens ondertussen niet meer zo van toepassing.

Als ik dat zou moeten reframen en dus een andere definitie zou moeten geven, zou de enige passende definitie zijn dat ik hiermee een aantal keer flink op mijn bek ben gegaan en ondertussen weet dat andere keuzes beter voor me zijn. Waar ik voorheen vaak de ander voor mijn eigen behoeften plaatsten, kan ik nu adequatere grenzen stellen en laat ik mezelf niet in een hoekje drijven. Soms is dat nog steeds wel lastig, vooral in het kader van mijn relatie, omdat ik graag ruimte maak voor iemand waar ik zo gek op ben als dat ik ben op mijn partner. Maar ik weet ook dat het op de langere termijn zowel mezelf als hem niet helpt als ik hem ruimte biedt die ten koste gaat van mij.

Vorig jaar hebben wij een tijd systeemtherapie gevolgd samen, gezien er een aantal zaken speelden die uit onze beide verledens kwamen en waarin we elkaar niet echt perse hielpen. Dit heeft wel veel meer inzicht opgeleverd, namelijk dat we ondertussen beter en opener met elkaar communiceren en onze individuele patronen ook sneller door hebben. Voor mij is dat dus voor een groot gedeelte mezelf aan de kant zetten voor een ander, ook al ervaar ik zelf bijvoorbeeld ook frustratie of verdriet. Ik kan mezelf best aardig stabiel houden en verlies eigenlijk nooit mezelf in een emotie, waar mijn partner dat meer heeft en ik dus (onterecht ook) denk dat zijn emoties belangrijker zijn dan die van mij, omdat ze 'groter' zijn. Dat is natuurlijk niet hoe het werkt, maar dat is vaak wel hoe het uitpakt. Brutale mensen hebben de halve wereld. Niet om te zeggen dat hij brutaal is, maar meer, als je jezelf meer (explosief) uit, maakt dat meer indruk en krijgt dat automatisch meer aandacht.

Overigens is mijn partner echt een binnenvetter. Nu zou ik bijna het idee schetsen dat hij alleen maar explosief loopt rond te tieren. Dat is zeer zeker niet zo, maar voornamelijk in de uiting van zijn boosheid, loopt dat vaak veel hoger op. Ik herken zijn spanningsopbouw ook sneller, waardoor het lastig is om daar dan geen ruimte voor te maken. Ik werk met cliënten met gedragsproblemen, dus als ik bij alle wat me irriteert meteen met spullen ga smijten, zet ik 1) een erg slecht voorbeeld en 2) dan houdt het niet op en kan ik ook een cliënt niks bijleren. Dus ik heb mezelf altijd aangeleerd om emoties te filteren en pas te reageren wanneer ik er ook heil in zie om emoties te uiten. Dat maakt dat emoties vaak niet geuit worden, omdat ik ze ook prima zelf kan reguleren, zonder ze te delen met een ander. Prima eigenschap overigens, maar dat maakt ook dat je het risico loopt dat je daarin soms 'je gram niet kunt halen' (zoals onze therapeut dat zei).

Dus dat is enerzijds mijn grootste spijt, dat ik het niet eerder heb geleerd. Anderzijds realiseer ik me ook dat ik het nodig had om hierin eerst een aantal fouten te begaan, voor ik hierin kon groeien. Daarmee is het dus ook winst, dat het zo is gelopen.