@ Anmos
Je hebt je reacties uitgezet, maar ik wil toch op jouw woorden reageren.
Jouw reactie op een treinzelfdoding is logisch (egoïstisch ís het, want ja, je betrekt er veel personen bij, het is traumatisch voor mensen, er zijn tig andere manieren, etc.).
Maar denk je dat het brein van iemand die in stáát is om zich -tegen ons instinct om te willen blijven leven in- voor een trein te werpen daar nog rationeel bij stil kan staan?
Denk jij dat je weet hoe het voelt om zo diep te zitten dat het niet alleen bij zelfmoordgedachtes blijft, maar dat je de wil, het lef, kunt opbrengen om daadwerkelijk van het perron voor een trein die komt aanrazen te springen?
Ik denk het niet. Ik denk dat wij, die zelf nooit voor een trein gesprongen zijn, allemaal niet kunnen weten hoe dit voelt.
Depressie kan zeer ernstige vormen aannemen. Om nog maar niet te spreken over psychose. Misschien hoort zo'n persoon wel stemmen die hem/haar opdragen van het perron te springen, stemmen die zo echt lijken dat deze persoon feitelijk geen andere keuze heeft dan ze te beantwoorden.
Wij kunnen niet oordelen over de mentale toestand van iemand anders. Je zou het maar zijn; zo ziek dat dit je enige uitweg is...
Gewoon ik, vrouw, 123 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende