Anne

Zondag ben ik naar Anne geweest in Theater Amsterdam. Een stuk, gebaseerd op het dagboek van Anne Frank.
En wat voor stuk! Normaal ben ik niet van de toneelstukken. Op een aantal musicals en cabaretshows na, ben ik eigenlijk niet in het theater te vinden. Toneelstukken roepen bij mij al snel dingen op als 'saai' en 'langdradig'.

Gelukkig was het totaal niet saai en langdradig. Integendeel zelfs, het tempo was prima en het was allesbehalve saai. Natuurlijk kende ik het verhaal van Anne Frank, zoals waarschijnlijk bijna iedereen in Nederland. Maar toch was niet al te voorspelbaar. Ze beginnen het stuk met Anne die na de oorlog in Parijs woont en de verhalen aan haar dagboek deelt met iemand die ze daar in een restaurant ontmoet. Apart, was mijn eerste indruk. Maar die indruk zou aan het einde van de voorstelling verdwenen zijn, want dan valt het allemaal op zijn plek.
Het is lastig uit te leggen zonder alles weg te geven, maar zelfs dan denk ik niet dat het dezelfde impact zou kunnen hebben als wanneer je het ziet.

Deze voorstelling heeft echt indruk op me gemaakt. En niet alleen op mij, te horen aan de mensen achter mij in de zaal, die ofwel plotseling snotverkouden werden of geëmotioneerd raakten door de slotscènes.
Het is hetzelfde verhaal dat we allemaal kennen, maar op zo'n manier gebracht, dat het raakt alsof je het voor de eerste keer hoort.