Tijd om te gaan
Na twee jaar van zo sterk mogelijk blijven, proberen door te gaan met het leven dat ik wil leiden en constant alert blijven, kan ik het niet meer. Ik wil gewoon vrij zijn in mijn doen en laten, zonder constant over mijn schouder te moeten kijken, zonder constant rekening te houden met mogelijke vervelende confrontaties. Ik wil gewoon mijn leven terug. En het is me gisteren duidelijk geworden dat dat hier nooit zal lukken.
We zullen pas echt verder kunnen als we deze mensen niet meer dagelijks tegen kunnen komen, geen dreigementen meer kunnen ontvangen, omdat ze niet even naar ons toe kunnen komen.
Ik wil vrij zijn, niet meer de tijd waarop ik boodschappen ga doen of ga hardlopen aanpassen, zodat de kans zo klein mogelijk is dat ik ze tegen kom.
Ik ben klaar met sterk zijn, met het accepteren van deze situatie, als het ook anders kan.
Dus we gaan verhuizen en wel zo snel mogelijk. Waarom nog vier jaar wachten als het nu ook kan? Het plan was er altijd al, alleen het moment passen we aan. En nu de beslissing eindelijk genomen is, voel ik hoop. Hoop op rust, vrijheid en genieten van alles wat het leven te bieden heeft.
Kasimra, vrouw, 36 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende