Bang, onzeker. Maar toch alles wat je hartje wilt
Lief dagboek,
Ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen. Elke dag is een nieuwe dag met kansen, maar voor mijn gevoel pak ik ze nooit volledig. Maar mijn hoofd zit ook zo vol. Zo vol, maar ik kan nu niet rusitg gaan zitten en schrijven. Ik ben bang dat ik dingen zeg die ik niet kwijt wil. Ik heb gisteren avond tegen me bestie gezegd dat me mam denkt dat ik het buitenland niet aankan. Dat ik daar weer volledig de foute kant op zal gaan. Hij zei ook dat hij dat dacht. Heel fijn... En weetje, het maakt me ook echt onzeker. Want stel dat ik het niet kan, stel ik iedereen weer teleur. En dat doe ik al zo vaak. Dat wil ik niet. Maar het is ook zo moeilijk om oude gewoontes te laten gaan, want ze horen bij mij, en maken me wie ik ben. Een bang, onzeker, maar een meisje die ongeveer alles heeft wat ze wilt. En dat vind ik fout en erg. Dat ik toch nog steeds zo ontevrede kan zijn, terwijl ik zo veel heb en mag. Als ik iets niet wil zoekt me mam voor een oplossing, of zorgt ze dat er iets anders is. Als ik op reis wil, krijg ik dat van papa. Maar toch zijn er twee dingen die mijn leven zo beeinvloeden en zorgen dat ik me ook vaak alleen, en verdrietig voel. Die 2 dingen bepalen zoveel. En dat wil ik niet. Maar op de een of andere manier lukt het niet om het van me af te zetten. En ik wil niet telkens zeuren... Maar niemand weet wat al die dingen echt met me doen. Vroeger kon ik er wel over praten met me best. Maar die is toch alleen maar druk met andere dingen, en hij vind het niet leuk om erover te praten want ik doe hem er alleen maar verdriet mee. En we hebben al vaak genoeg gezeik dus ik wil de goede momenten ook niet verstoren met mijn probleem. En als ik het tegen me mam zeg, denkt ze dat ze faalt. En dat wil ik ook niet want ze doet het als zo goed. En mijn andere probleem is me best en mijn zusje zelf. En daar kan ik ook niet voor terecht bij me mam want zij vind het ook moeilijk.
Waarom moet alles zo moeilijk zijn.
Ik ben blij dat ik binnenkort een tijdje ergens anders ga wonen. Weg van hier, en van alles.
xxx.
Ida, vrouw, 34 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende