Eten, eten, eten. Waarom is het nodig?
Dag liefdagboek,
Gisteren een gesprek gehad met mevrouw X. Dat zorgt ervoor dat ik me de dag erna wel wat beter voel. Dat ik het opnieuw probeer. Maar ik voel me nu zo schuldig. Als ik denk aan alles wat ik heb gegeten, aan het feit dat ik op deze manier niet me doel haal wordt ik stil en verdrietig. En kan ik alleen maar aan morgen denken, en met mezelf afspreken dat ik het morgen beter ga doen. Maar ik weet ook dat als ik dit doorzet dat ik niet weg mag deze zomer. Dat ik moet blijven hier. En dat wil ik absoluut niet.
Af en toe hoor ik mensen praten. Dat ze willen afvallen. En weetje wat ik dan voel? Jaloersheid. Dat zij het wel mogen en kunnen. En ik niet! Het is dan zo niet eerlijk.
Als ik mensen zie lopen over straat bekijk iedereen. Want ze mogen niet dunner zijn dan wat ik ben. En zijn ze dat wel, heb ik respect voor ze. En wil ik ook zo zijn.
Als ik de afgelopen 3 jaar over zou mogen doen zou ik nooit kiezen voor deze manier van afvallen want ik maak alles er kapot mee. Mezelf, maar ook mijn omgeving. Maar nu kan ik niet zonder. Dus zal ik er mee leven. En of ik dat erg vindt? Nee, want ik zelf onder vindt er geen negatieve dingen aan. Maar helaas mijn omgeving wel.
Gisteren tijdens mijn gesprek, hoorde ik dat mijn dokters, dieetiste, ect. Me niet durven laten gaan zonder nog enig contact. Dus ik moest met ze gaan msn-en en mailen. Ja! Hoe raar. Maar als ik in hun ogen dus nog verder afglij zal ik zeker niet mogen gaan. Want ze zien het nu al niet echt zitten. Waarom kan het niet zijn als vroeger? Dat ik alleen was, en dat ik het voor mezelf kon houden.
Eten, zo iets onbelangrijks. Wat een veel te grote plek in onze samenleving heeft gekregen. Want dun zijn is MOOI!
xxxxx.
Gisteren een gesprek gehad met mevrouw X. Dat zorgt ervoor dat ik me de dag erna wel wat beter voel. Dat ik het opnieuw probeer. Maar ik voel me nu zo schuldig. Als ik denk aan alles wat ik heb gegeten, aan het feit dat ik op deze manier niet me doel haal wordt ik stil en verdrietig. En kan ik alleen maar aan morgen denken, en met mezelf afspreken dat ik het morgen beter ga doen. Maar ik weet ook dat als ik dit doorzet dat ik niet weg mag deze zomer. Dat ik moet blijven hier. En dat wil ik absoluut niet.
Af en toe hoor ik mensen praten. Dat ze willen afvallen. En weetje wat ik dan voel? Jaloersheid. Dat zij het wel mogen en kunnen. En ik niet! Het is dan zo niet eerlijk.
Als ik mensen zie lopen over straat bekijk iedereen. Want ze mogen niet dunner zijn dan wat ik ben. En zijn ze dat wel, heb ik respect voor ze. En wil ik ook zo zijn.
Als ik de afgelopen 3 jaar over zou mogen doen zou ik nooit kiezen voor deze manier van afvallen want ik maak alles er kapot mee. Mezelf, maar ook mijn omgeving. Maar nu kan ik niet zonder. Dus zal ik er mee leven. En of ik dat erg vindt? Nee, want ik zelf onder vindt er geen negatieve dingen aan. Maar helaas mijn omgeving wel.
Gisteren tijdens mijn gesprek, hoorde ik dat mijn dokters, dieetiste, ect. Me niet durven laten gaan zonder nog enig contact. Dus ik moest met ze gaan msn-en en mailen. Ja! Hoe raar. Maar als ik in hun ogen dus nog verder afglij zal ik zeker niet mogen gaan. Want ze zien het nu al niet echt zitten. Waarom kan het niet zijn als vroeger? Dat ik alleen was, en dat ik het voor mezelf kon houden.
Eten, zo iets onbelangrijks. Wat een veel te grote plek in onze samenleving heeft gekregen. Want dun zijn is MOOI!
xxxxx.
10 jun 2010
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 05 jul 2010 Lost
- O 27 jun 2010 Of the track
- O 14 jun 2010 Kut bestie
- O 11 jun 2010 Bad habit, but nice to do.... ( 1 )
- O 10 jun 2010 Geluk......
- O 10 jun 2010 Eten, eten, eten. Waarom is het nodig?
- O 09 jun 2010 De weegschaal ( 1 )
- O 08 jun 2010 Helemaal alleen.... Nouja, met de hulp van Anna
- O 08 jun 2010 promises promises
- O 07 jun 2010 Vriendschap, het mooist wat er is. ( 1 )
- O 07 jun 2010 Bang, onzeker. Maar toch alles wat je hartje wilt
- O 06 jun 2010 Life's sucks
- O 05 jun 2010 Zwakheid
- O 04 jun 2010 Gezeik.
- O 02 jun 2010 2 kanten