Gezeik.

Gisteren kon ik niks schrijven want ik was uit in Amsterdam. Het was echt een top avond. Leuke dingen beleeft, leuk gezelschap. En heerlijk uitgeslapen. Vandaag leek een goede dag te worden. Maar helaas, zolas bijna elke dag eindigd hij toch anders dan ik had gehoopt, had gedacht. Het klinkt zo afgezaagd om hierover weer te beginnen, voor mijn gevoel moet je er nu al gek van worden. Maar toch speelt het constant in mijn gedachten. En zorgt het voor bijna het grootste deel van mijn problemen. Ik weet niet hoe ik dit moet aanpakken. Wat ik nou eigenlijk wil. Ik ben het zo zat! Ik kan niet meer, ik wil niet meer, en ik gun het je niet.
Waarom moest je nou echt dit doen bestie? Waarom? Ik kan er nog steeds niet overuit.... Had je niet genoeg aan het leven dat je had. Moest je het serieus zo gecompliceerd maken om een relatie te beginnen met mijn zusje. Ik voel me vernedered door jullie. En een dag als vandaag begint goed. Mathilde staat aan mijn kant, gaat niet te veel om met jou. Maar in de loop van de dag veranderd dat en voel ik me zo het 3e wiel. En dan heb je mijn eten wat nog eens erbij komt. En dan kan ik doen wat ik wil, het eindigd slecht. En dat wil ik niet. Maar ik durf niet meer met mijn problemen naar je toe te komen. Bang dat je ze afgezaagd vindt. Dat je er genoeg van hebt. En ik heb het gevoel dat je mij niet meer ziet staan. Niet echt op ze minst. Elke dag ben je zowat thuis bij ons. Maar kun je, je nog herinneren dat je voor mij kwam... Ik niet. Ik moet geluk hebben je te zien, iets met je te doen als er anderen bij zijn. Maar nooit een momentje alleen. Maar ik heb je zo hard nodig. Wil horen dat het goed komt, dat je er voor me bent. Maar niet zien en horen wat je allemaal met andere doet. Maar voor mij geen tijd hebt. Ik kan het niet meer. En als ik dan tegen mensen zeg dat ik er waarschijnlijk een punt achter wil zetten reageert iedereen van nee, dat moet je niet doen... bla bla... Ik wil je niet kwijt bestie. Maar op deze manier werkt het eigenlijk niet. En ik heb het gevoel dat ik je telkens weer een stukje verlies. En deze zomer zal daar ook niet veel possitiefs aan toevoegen. Best je betekent veel voor me, maar ik hoop zo dat je dat een keer gaat inzien. Want mijn gedrag zoals vanavond is om mezelf te beschermen, om niet nog meer geconfronteerd te moeten worden met de dingen die ik niet wil zien.
Ik ga nu zwemmen. Tot snel!