Bescherm engeltje?

Ik ben niet gelovig maar het valt me op dat ik bij de moeilijke momenten in mijn leven toch ergens naar toe bid (god,allah,iets?) omdat ik het dan zelf gewoon niet meer aan kan en het overzicht helemaal verlies en hoop dat iets, iemand mij helpt.

Om vijf voor vijf stapte ik de trein uit, op het paron in Denhelder ik loop richting 'uitgang' en opeens mis ik iets .. ik kom er achter dat ik mijn kleine handtasje niet bij me heb. Langzaam speelt in een sneltrein (goede woordkeuze ) vaart een film in me hoofd af. Moeder die schreeuwt, groepsleiding die schreeuwt , aangifte doen voor vermissing , weken lang zonder id-kaart .. geldbedragen stapelen zich op in mijn hoofd. 40 euro (ofzoiets) voor een nieuwe id-kaart, boete voor vermissing, geld uit me portemonnee nieuwe bibliotheek pas, nieuwe zorgpas, geld weg van me ov-chip kaart en een nieuw mobieltje.
Het liefst wou ik gaan krijsen maar dat deedt ik niet ik rende als een bezetenen terug naar me zitplek (thank god dat Denhelder het eindpunt is) waar ik had gezetten (thank god dat ik dat nog wist) geen tasje .. Wanhopig loop ik de trein uit me tante staat te wachten (ze vind het altijd fijn om me optehalen, soms denkt ze nog dat ik 10 ben ). Ik hou het niet meer droog half in tranen vertel in haar wat er gebeurt is. We lopen de trein in we spreken de schoonmakers aan, we gaan naar het loket of er iets gevonden is en idd er is een tasje gevonden alleen de kiosk mag het niet aannemen en hebben het aan de conducteur gegeven die met de volgende trein mee is. De aardige schoonmaker wilt naar de conducteur bellen die waarschijnlijk mijn tas heeft maar krijgt hem niet te pakken, vervolgens word zij gebelt dat de conducteur mijn moeder heeft gebelt (waarschijnlijk heeft hij dat nummer uit me mobieltje) en het tasje achterlaat in Sloterdijk (amsterdam) en mijn moeder hem om kwart voor zes daar kan ophalen.

Ik ben zo blij .. (klop ik toch maar even af voor de zekerheid, ik kan pas geloven dat hij gevonden is als ik hem persoonlijk in me handen heb) ik heb echt geluk gehad de kans was groot dat hij gejat was.
Lopen er toch nog eerlijke mensen op deze wereld rond ik ben ze echt dankbaar ..

Het is eerste wat er trouwens wat er bij mij in me hoofd schoot 'mijn bescherm engeltje heeft zijn/haar werk weer goed gedaan (daar slaat dat eerste stukje dus op, en het feit dat ik echt heb gesmeekt,geboden dat mij tas weer terug zou komen).

Soms ben ik zo chaotisch dit zou de derde keer zijn dat ik mijn portemonnee (met de hele inhoud er in) kwijt zou zijn geweest.
Ben deze week trouwens ook erg teleurgesteld op de groep, mijn geld is gejat uit mijn portemonnee (me kamer deur stond open, eigelijk bijna altijd). Tot nu had ik vertrouwen in iedereen het stond ook bekend dat er niemand jatte op de groep, alleen nu is het tegeldeel bewezen. Niemand is te vertrouwen ..
Ik vind het niet eens zo erg dat het geldbedrag weg is (op het moment dat ik er achter kwam wel, toch weer een pakje sigareten minder moeten roken deze week) alleen dat de dader één van mijn groepsgenootjes is. Ik vertrouw(de) ze allemaal ik vind het moeilijk dat diegenen glashard in mijn gezicht door blijft liegen en zelfs nog medeleven toont (ik en ook wel de leiding hebben wel twee verdachten op het oog, heb ook met beide apart gesprokken).
Ik zou het zo graag willen weten wie het gedaan heeft ik zou misschien niet eens boos worden, het doet gewoon pijn als mensen waar je toch wel ergens om geeft (om sommige meer dan de andere maar je hebt toch wel met iedereen een band) iets van je afpakken zonder te weten waarom.


Het leven is hard.

Stereo - Still here