Doorpakken
Vandaag gebelt, helaas weer een afwijzing. Wat ik oprecht jammer vind. Ik kreeg op zich wel constructieve feedback wat fijn is. Want daar kan je wat mee. En misschien is dit mijn tijd nog niet. Er werd mij geadviseerd aangezien dit al de tweede afwijzing is op de functie eerst een functie lager wat meer ervaring op te doen om mijn kans te vergroten. Vroeger had ik al snel ik zelfmedelijden gezakt. En tuurlijk voelde ik mij wel even een loser alsof het nooit lukt. Maar oké. Misschien moet ik het advies ter harte nemen. Want deze man klonk wel echt alsof hij het meende. En niet wegwimpelen omdat ik het niet serieus neem en slecht tegen feedback kan.
Ik begin ook steeds meer te denken dat het hele gedoe met mijn ex een destructief ding begint te worden. Ik voel me steeds wanhopiger worden en ja, dat hij een vorm van macht over mij heeft. Die ik helemaal niet wil dat hij over mij heeft. Ik bedoel niet dat hij bewust mij kwetst. Maar door bepaalde dingen die hij schrijft. Zoals, ik kan niet in de toekomst kijken.. Misschien over een jaar vind ik niet oké. Nee niemand kan dat, maar wees dan ook een vent om het volledig af te sluiten. Niet te vergeten dat hij ook nog paar, seksueel getinte opmerkingen erbij heeft gezet en mij soms ook nog lieverd noemt. En ik denk steeds ben ik dan een paranoia vrouw .. Maar de fact is dat hij niet aan mij denkt. En ik het niet kan scheiden. En ik toch echt wel duidelijkheid nodig heb. Ik kan er niet tegen als mensen en in het specifiek mannen naar mijn idee hun opties open willen houden. Want we zijn volwassene. En echt ik ben in mijn relatie wel vaker door andere er op gewezen dat, hij, zo niet in mij geïnteresseerd was. Maar ik raak zo obsessief soms. En loslaten is wat ik moeilijk vind. Ik probeer mij steeds in te beelden, hoe ik mijn dochter zou adviseren. En dan denk ik .. stop met hem voor je eigen bestwil. Het is daarbij ook duidelijk dat hij zelf ook nog genoeg issues heeft. En echt niet geheeld is. Morgen heb ik rijles wat best spannend is. Ik vind het moeilijk. Maar ik weet waar ik het voor doe. Mijn stemming schiet alle kanten op. Ik had mezelf wel zoveel meer gegund. Maar ik moet ophouden met aan een dood paard trekken.
prinses., vrouw, 32 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende