Bezeerd
De dagen hebben nooit mijn tempo.
Hoe kun je tijd meten en het als een mijlpaal vastleggen?
Stiekem willen ik alles in hokjes vastleggen.
Ik vergis me niet; als alles een bepaald patroon heeft is het controleerbaar.
Waarom moet het dan stiekem gebeuren?
De realiteit is zoveel harder. We gaan dood, en sommige mensen gaan naar de hel, andere mensen naar de hemel.
Ik moet soms hard lachen om die onweersprofeten in de kerken en op de hoek van de straat. Bekering; kom op zeg...
Ik zie de mensen denken. Jezus is een stripfiguur.
Evangelisatie is een stom woord. Verzoening is overdadig. Als je dan alles wegdenkt: de kerken, de mensen, de harde woorden, de doop; dan hou je zoveel niet over. Een hart misschien. Een hart dat wordt geleid door de ziel en de geest. Niets bovennatuurlijks, juist down to earth.
En wat er in het hart zit, daar kan ik zo weinig over zeggen. Ik kan kenmerken van het hart waarnemen, om het vervolgens weer in mijn hokjes te proppen.
Dag.
Dagvlieg, vrouw, 40 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende