M'n lieve hondje is vandaag overleden.. zijn hartje was gewoon te zwak
vanwege het ruisje, en een darminfectie kon hij er niet bij hebben. Hij is
rustig gestorven en het is allemaal zo snel gegaan, gister werd hij pas ziek
En vandaag ben ik meteen naar m'n moeder's huis gegaan.. voordat het
te laat zou zijn. En dat was maar goed ook.
Ik kan me amper voorstellen dat hij er nu niet meer is, we kregen hem
als puppy, toen ik elf was. Ik bedenk me nu alle dingen die we met hem
hebben meegemaakt.. en ik wil niet dat het voorbij is. Ik had echt verwacht
dat hij zou opknappen, bij de dierenarts heeft hij vandaag nog flink wat
vocht en antibiotica gekregen.
Goed, hij was al 13.. en alles gaat nou eenmaal een keer dood. Maar dat
vind ik zo eng en oneerlijk. En hij is nog wel in onze gedachtes, maar hij
maakt het niet meer mee.
Ik mis hem.