Boek
Ik had er al een tijd niet meer aan gewerkt, maar gisteren en vandaag ben ik weer verder gegaan.
Gewoon kleine fragmenten die ik later wel in het geheel zal plaatsen. Omdat ik af en toe niet
verder kom met de verhaallijn en dan niet meteen weer weken vast wil zitten.
(Ik zie wel waar ik uit kom, misschien wordt het gewoon een lang, persoonlijk verhaal en
geen boek wat per se uitgegeven moet worden om te slagen.)
Een klein gesprekje, een van de eerste dialoogjes (waarbij de uitdaging natuurlijk is om niet alleen
wat citaten onder elkaar te plaatsen.. 'hij zei', 'ik zei', etc.) :
(Simeon is dus de onbereikbare liefde & beste vriend.)
Op een dag zei Simeon dat ik een vriendje nodig had. Waarschijnlijk omdat hij doorhad hoe ik vaak worstelde met mijn gevoelens en hoeveel makkelijker het zou zijn als ik gewoon iemand had om van te houden.
'Dat vind ik ook', gaf ik toe.
'Is er echt niemand?' vroeg hij. Ik hoefde daarover niet lang na te denken en schudde mijn hoofd.
'Ook niet van tv?' Omdat hij zo aandrong biechtte ik op dat ik de Formule 1 coureur Kimi Raïkkonen leuk vond, maar besefte dat we daar niet zoveel mee opschoten.
'Ron is wel op jou.' zei Simeon suggestief. Het is waar dat die jongen me wel eens duidelijk heeft gemaakt dat hij gevoelens voor me had, ondanks dat we nooit samen optrokken en elkaar vooral via internet spraken. Soms leek er een bepaalde spanning te ontstaan wanneer we elkaar even aankeken en er een ongemakkelijke glimlach op zijn gezicht verscheen. Maar er waren ook tijden dat hij eerder vijandig was en zijn kennelijke frustraties botvierde op klasgenoten, inclusief mij.
'Dat is jammer voor hem', zei ik, want ik zag niet in hoe ik ooit met Ron een stel zou kunnen vormen. Hoewel het achteraf misschien de moeite van het proberen waard zou zijn geweest.
'Misschien niet..', antwoorde Simeon op zijn mysterieuze manier, maar ik verworp het idee.
Librana, vrouw, 37 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende