Flarden van



Bijna iedere week gingen we naar Artis. Ik hield van de dierentuin, toen al. Jij hield van koffie. Zodra we het park binnen kwamen zette je ons op een terrasje neer en bestelde een kopje. Wij wiebelden ongeduldig op de rieten stoeltjes en kauwden op de rietjes van onze fristi. Ik keek minstens een paar keer per minuut in je volle kop koffie en vroeg dan alsnog of je al bijna klaar was. Na de koffie kwam het sigaretje. En ik keek hoe het staafje tergend langzaam verdween met ieder tikje tegen de asbak. Wanneer je eindelijk opstond, was ik al onderweg naar de pinguïns. "Papaaa, kom je nou?"

Ik was een ongeduldig meisje en jij een onverstoorbare vader. Die kalmte van jou, ik weet nog hoe je me daarmee binnen een paar minuten in slaap bracht als ik overstuur was. En nu, nu ben je verstoord en boos en verbitterd. En ik weet niet waarom je me zover van je afgeduwd hebt terwijl je van me hield. Waarom je me niet hebt gelaten zoals ik was, ongeduldig, zoekend naar meningen die me pasten, tegendraads, faalangstig en onzeker, verliefd op steeds een ander, loyaal aan mama, loyaal aan jou.

Er kwam een dag waarop je bleef zitten, met een teleurgestelde blik in je ogen en een glas wijn in je hand. En ik heb het echt geprobeerd papa, maar ik kon niet blijven roepen..


17 okt 2012 - bewerkt op 17 okt 2012 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Librana
Librana, vrouw, 37 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende