Botsende deeltjes.
Volgens Descartes viel alles te herleiden tot een theorie over botsende deeltjes. Hij is daarmee niet ver gekomen, omdat niet veel mensen hem konden doorgronden. Waarom zou je namelijk alles herleiden tot iets waar je met je verstand maar moeilijk bij kunt komen?
Ik heb het over de botsing tussen de natuurkundige en de geesteswetenschapper.
Wanneer je een natuurkundige bent, ben je een natuurkundige en niets anders. Wanneer je een geesteswetenschapper bent, kun je jezelf net zo lief een natuurkundige wanen, maar toch ligt je hart bij de geesteswetenschappen.
Op de één of andere manier heeft er sinds de prehistorie een onbedwingbare aantrekkingskracht bestaan tussen de natuurkundige en de geesteswetenschapper. Als jong kind was je je hiervan niet bewust en werd er slechts over gesproken. Als adolescent begon er echter iets te bonzen, te kriebelen en te vloeien. Volwassenen noemen het 'hormonen'. Wanneer ik mij een natuurwetenschapper waan, wil ik echter beweren dat het hier gaat om een zeer natuurlijke aantrekkingskracht die te vergelijken valt met magnetisme.
Deze aantrekkingskracht maakt dat een mens eropuit wil, de wereld in. Verder dan de grenzen van de vertrouwde stad of waar de grens voorheen gelegen zou hebben. Hij wil op zoek naar zijn natuurlijke tegenhanger waar hij met heel z'n lichaam naar hunkert, tot wordt aangetrokken. En als hij geen actie onderneemt is dat hem funest, krijgt hij pijn op de raarste plaatsen. De doktoren kunnen niets anders dan doorverwijzen naar de psychologen. De psychologen weten zich geen raad en willen het liefste terugverwijzen naar de doktoren.
Wanneer zij elkaar gevonden hebben - de natuurwetenschapper en de geesteswetenschapper bedoel ik - voelt het alsof in één keer alle lasten van hen af vallen. Zij voelen zich verbonden en kunnen elkaar op ieder moment verlaten, omdat zij weten dat ze altijd bij elkaar terug zullen komen. Zo zullen zij elkaar aldoor afstoten, terwijl de aantrekkingskracht zo sterk is dat deze het altijd zal winnen.
Zo spreekt de heer.
Ik heb het over de botsing tussen de natuurkundige en de geesteswetenschapper.
Wanneer je een natuurkundige bent, ben je een natuurkundige en niets anders. Wanneer je een geesteswetenschapper bent, kun je jezelf net zo lief een natuurkundige wanen, maar toch ligt je hart bij de geesteswetenschappen.
Op de één of andere manier heeft er sinds de prehistorie een onbedwingbare aantrekkingskracht bestaan tussen de natuurkundige en de geesteswetenschapper. Als jong kind was je je hiervan niet bewust en werd er slechts over gesproken. Als adolescent begon er echter iets te bonzen, te kriebelen en te vloeien. Volwassenen noemen het 'hormonen'. Wanneer ik mij een natuurwetenschapper waan, wil ik echter beweren dat het hier gaat om een zeer natuurlijke aantrekkingskracht die te vergelijken valt met magnetisme.
Deze aantrekkingskracht maakt dat een mens eropuit wil, de wereld in. Verder dan de grenzen van de vertrouwde stad of waar de grens voorheen gelegen zou hebben. Hij wil op zoek naar zijn natuurlijke tegenhanger waar hij met heel z'n lichaam naar hunkert, tot wordt aangetrokken. En als hij geen actie onderneemt is dat hem funest, krijgt hij pijn op de raarste plaatsen. De doktoren kunnen niets anders dan doorverwijzen naar de psychologen. De psychologen weten zich geen raad en willen het liefste terugverwijzen naar de doktoren.
Wanneer zij elkaar gevonden hebben - de natuurwetenschapper en de geesteswetenschapper bedoel ik - voelt het alsof in één keer alle lasten van hen af vallen. Zij voelen zich verbonden en kunnen elkaar op ieder moment verlaten, omdat zij weten dat ze altijd bij elkaar terug zullen komen. Zo zullen zij elkaar aldoor afstoten, terwijl de aantrekkingskracht zo sterk is dat deze het altijd zal winnen.
Zo spreekt de heer.
13 dec 2009
- meld ongepast verhaal
-
Gorilla!
zondag 13 december 2009 21:07
Mrrr, dat schrijf je fijn en nu wil ik mijn eigen natuurwetenschapper in een sexy witte labjas...
-
martin
zondag 10 januari 2010 17:25
*Natuurwetenschapper in sexy witte lapjas meld zich.*
Goed verhaal Jeananas. Leuke titel ook, ik heb net een essay geschreven over Boltzmann en zijn botsende deeltjes theorie.
Het is inderdaad een goede maar moeilijke combinatie tussen natuurwetenschap en geesteswetenschap. -
*M*
zondag 10 januari 2010 18:04
A-men.
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 22 sep 2007 Rukkende man in trein. ( 8 )
- O 22 sep 2007 Lievige Lippen. ( 2 )
- O 15 sep 2007 Ik word 'n bekende Nederlander. ( 1 )
- O 15 sep 2007 Het kind in mij. ( 4 )
- O 02 sep 2007 Aaaaaaargh! ( 6 )
- O 26 aug 2007 BBQ, Atlantis en socializing. ( 1 )
- O 23 aug 2007 Waaaaaaaaaaaaah! ( 19 )
- O 20 aug 2007 Pfeiffer?
- O 19 aug 2007 Message in a bottle. ( 3 )
- O 07 aug 2007 *$/@^%#&! ( 1 )
- O 07 aug 2007 Boeken bestellen. ( 6 )
- O 05 aug 2007 Ik ben haar niet. ( 2 )
- O 05 aug 2007 Knuffelmoment. ( 3 )
- O 19 jul 2007 The 1st sense. ( 1 )
- O 28 jun 2007 Ik kwam, ik zag... ( 2 )