Dagboek van een huismeester: week 33

Vanaf de volgende keer geen ‘dagboek van een huismeester’, maar gewoon een dagboek. Van een vader, echtgenoot, moestuinder, voetbal liefhebber, hobbytekenaar en ook als huismeester.

Maandag, 12 augustus 2024.

Vandaag kwam mijn zoon langs na een vakantie in Nicaragua. 10 dagen met 20 jongens door het land heen. Hij kwam terug met geweldige verhalen. Zwemmen in de pacific, met een slee van een vulkaan, kanoen, canyoning, met een zip line dwars door de jungle en nog veel meer. Hij is 19 en student economie. De studenten in Nederland hebben weinig te klagen. Als je werkt en weet hoe het werkt.
Hij vroeg me of ik daar geen behoefte aan had. Ik zei hem dat ik er niet mee ben opgegroeid, dus niet zo zeer de behoefte had. Ik ben opgegroeid in de arbeiderswereld van de jaren 70/80, waar papa werkte en mama het huishouden deed. Er was helemaal geen geld voor een vakantie in het buitenland. Dat was voor de rijken. Wij hadden een strandkotje op 20 minuten afstand. Geweldige zomers. Mijn tante woonde in Duitsland. Dat was het enige buitenland dat ik heb gezien totdat ik naar Hongarije ben gegaan op mijn 25e. Ook heb ik nogal vliegangst dus Europa op rijafstand is voor mij buitenland genoeg.

Mijn zoon had sigaren mee uit Nicaragua. Van die grote die je Arnold Schwarzenegger wel eens zie roken. 20 jaar niet gerookt, tot vandaag. Het was lekker en gezellig, maar het blijft bij deze ene keer.

Dinsdag, 13 augustus 2024.

Toen ik in de zusterpost binnenkwam op mijn werk hoorde ik van een collega, een oudgediende, dat ze er mee stopt. Ze is verzorgende en ze vindt het werk niet meer leuk. Vroeger mocht je nog wel eens wat doen voor een cliënt, maar tegenwoordig is het heel erg zakelijk omdat er geen tijd meer is. Rapporteren moeten ze en dat kost veel tijd. Tel daar ziekteverzuim, bezuinigingen en personeelstekort bij op en je hebt een recept voor permanente stress. Veel, te veel mensen gaan weg uit de zorg en er komen er te weinig bij. Ik hoop met heel mijn hart dat ik nooit in een verpleeghuis terecht kom.

Mijn zoon zou vandaag nog mee eten savonds, maar toen ik thuis kwam van mijn werk was hij alweer weg. Zijn vriendin is een dag eerder terug van vakantie en ze hebben elkaar een week of 3 niet gezien. Die jongen heeft wel wat anders te doen dan bij zijn ouders blijven. Die komt de eerste 3 dagen zijn bed niet uit.

Woensdag, 14 augustus 2024.

Vandaag een matraswissel in het verpleeghuis. 62 stuks. Ze zijn 11 jaar oud, dus het mocht wel een keer. Dankzij het schema van een van onze verpleegkundigen ging het als een speer. De verpleegkundige liep voor en waarschuwde de cliënten dat er een matraswissel kwam. Dan kwam ik binnen, trok het matras van bed en zette het op de gang (de bedden waren al afgehaald door het overig personeel) De 2 mannen die de matrassen kwamen brengen legden er een nieuw op en daarna kwamen er 2 andere die de oude matrassen ophaalden voor recycling of een goed doel. Achter ons aan kwamen er 3 dames die de bedden weer opmaakten. 62 matrassen in anderhalf uur. Ik had de volgende dag geen spierpijn, zoals mijn collega's dachten, maar ik lag wel om half 10 op mijn bed. Ik ben ook geen 50 meer, he. Nadat we klaar waren had het personeel het idee om broodjes te bestellen voor iedereen die heeft meegeholpen. Op kosten van de baas. Leuk idee, ware het niet dat ze mij waren vergeten. Ze gaan het goed maken met me.
Wordt vervolgd.....

Donderdag, 15 augustus 2024.
Geen bijzonderheden. Deze week nog niemand overleden in het verpleeghuis. Best bijzonder gezien het aantal overlijdens de afgelopen tijd. Sommigen zeggen de hitte, anderen fluisteren corona.

Vrijdag, 16 augustus 2024.
Ik heb sinds 2 maanden een tuintje in een volkstuin. 175m2. Het was een jungle toen ik daar kwam. Vol met struiken waar je niks aan heb, behalve naar kijken. Met mijn vrouw hard bezig om er iets moois van te maken met groente en bloemen. Er stonden ook 4 fruitbomen in: 2 pruimen, een appel en een peer. De appel en 1 pruim zijn er uit. Ook staat er een walnotenboom. De reden van mijn vrouw om deze tuin, ondanks het vele werk, te huren. Ik vind het daar heerlijk. Lekker met je klauwen en je knieën in de modder. Het is rustig en sereen daar en ik ben er erg graag. Vooral op vrijdagochtend als er weinig mensen zijn. Ik kom daar compleet tot rust, ondanks het af en toe zware werk. Er staat van alles al in en het groeit goed.

Mijn maat heb ik een hoekje gegeven voor een mestputje te maken. Hij is sportvisser en je vangt blijkbaar het best met mestpiertjes. Geen sport voor mij. Veel te saai. Een hele dag staren naar een dobbertje, daar ben ik veel te onrustig voor. En als je dan iets vangt, opmeten, fotootje en vis terug zetten. Compleet nutteloos in mijn beleving. Maar ja, ieder zijn ding he.

Vanmorgen kwam hij langs in de tuin om het een en ander op te meten. Hij neemt altijd blikjes bier mee en zoals iedere dag bij hem, ging om half 11 het 1e potje open. Van werken is er niet veel meer gekomen. Het was wel gezellig.
De vrijdag is mijn vaste vrije dag en vanaf een uur of 9 ben ik daar al. Aleen, met een thermos met thee, water en iets te knabbelen. Zen!!!

Zaterdag, 17 augustus 2024.
De hele dag in de volkstuin bezig geweest. Een rugband strak om mijn rug gebonden. Het gaat uitstekend met mijn rug, maar ik wil niet het risico lopen dat ik weer niks kan doen vanwege de krampen.
Ik heb een hek geplaatst en een tegelpad gelegd. Smiddags heeft mijn vrouw geholpen met schoffelen en nog wat dingetjes. Om half 4 waren we het beu. Naar huis, douchen, aperitiefje, wijntje, koken, schrijven, netflix, naar bed.