Oudermishandeling

20 maart 2025

Oudermishandeling

Als huismeester loop ik dagelijks door het hele verpleeghuis heen. Ik ken alle hoeken en gaten. Ik zie veel en ik hoor veel. Ook heb ik een goede relatie met de leidinggevende van de zorg en met de locatiemanager. Vooral met de leidinggevende heb ik vaak gesprekken en vertelt ze mij soms dingen die eigenlijk niet voor mijn oren zijn bestemd. Gelukkig weet ze dat ze mij kan vertrouwen en ik beschaam dat vertrouwen niet.

Vandaar dat ik nogal wat details weet over oudermishandeling. Het komt helaas vaak voor. Volgens Wikipedia hebben 1 op de 20 ouderen van boven de 65 er ervaring mee. Zo ook bij ons. Ik weet van 3 gevallen bij ons. Op de 62 bewoners, dus dat klopt wel.

Het eerste geval is een vrouw die niks mag van haar zoon en een paar dingen moet. In haar kamer staat een bed en een bureautje. Geen schilderijen of een plantje of wat dan ook om het wat huiselijker te maken in die kille verpleeghuiskamer. Haar zoon zegt dat ze dat niet nodig heeft. Op het bureau staat een radio en ligt er een frisbee. Een frisbee? Ja, een echte, zo'n ouderwetse oranje. Als je deze omdraait heb je een bord. En daar eet ze haar boterhammen uit. Dit is echt geen grapje. De dames van de brasserie hebben haar al een bord aangeboden, maar dat weigert ze, bang voor consequenties van haar zoon. Soms vraagt ze 4 boterhammen in plaats van 2. Die zijn dan voor haar zoon. En als ze die niet krijgt eet hij gewoon een boterham van haar. Hij doucht daar en er is een sterk vermoeden dat hij dingen jat. Vanwege hem moeten de kantoren en zo altijd op slot.

Aan mij vroeg ze een bestekbak en ik vertelde haar dat wij die niet hebben, maar dat die bij de action een paar euro kost. Haar zoon kan dat wel voor haar halen, opperde ik. Haar gezicht trok wit weg.

Ze kan niet meer lopen, maar van haar zoon moet ze toch oefenen bij de fysio. Al meer dan een jaar is er totaal geen progressie. Als je haar ziet strompelen, zie je dat ze pijn heeft. Ook laat hij haar lopen in haar kamer, zonder fysio. Totaal onverantwoord. En hij, de zoon, de gierige klootzak, woont voor nop in haar huis.

Een ander schrijnend geval is een vrouw die geestelijk wordt misbruikt door haar eigen echtgenoot. Zij zit op de gesloten afdeling en is dementerend. Ik zat in de brasserie te eten en een tafeltje verder zaten zij aan de koffie. Ik kon het gesprek goed volgen. De vrouw zei dat ze bang was om te sterven en haar man vertelde haar dat ze niet zo moet zeuren, want iedereen gaat uiteindelijk dood. Hij verteld haar hoe ze het gaat doen met de uitvaart. De vrouw leeft misschien nog wel 2 jaar. Toen de vrouw vertelde dat ze nergens meer tijd voor heeft gaf de echtgenoot het volgende antwoord met een kop vol sjagrijn: 'Ja, want denk je van mij? Ik heb ook nergens meer tijd voor omdat ik iedere dag bij jou moet zijn.' Ook hij kan niet accepteren dat zijn vrouw niet goed meer kan lopen. Pas geleden zakte ze letterlijk door haar knieën in de brasserie tijdens de lunch. Het halve huis zag het gebeuren. Eerst probeerde hij haar nog op te tillen, maar dat lukte uiteraard niet. Toen weigerde hij een rolstoel van de verzorging, wat hem gelukkig niet lukte. Ze werd te ruste gelegd op haar bed. Een uur later ging hij met zijn vrouw de stad in. Beide lopend.

Het derde geval gaat over een vrouw met parkinson. Graatje mager en veel ongecontroleerde bewegingen. Haar man is zo gierig dat hij weigert haar naar de kapper te laten gaan. Haar haar is wel geknipt, maar ze ziet er uit alsof ze zo uit een concentratiekamp komt lopen. Haar kleding is ouderwets en versleten. Over een paar weken laat hij haar 2 weken achter om lekker op vakantie te gaan naar Griekenland.
Als mijn vrouw in een verpleeghuis zou zitten, zou ik proberen haar er op haar best te laten uit zien voor de tijd die ze nog heeft en het haar het zo comfortabel maken als mogelijk. En ik zou het zeker niet over mijn hart kunnen verkrijgen om lekker op vakantie te gaan.

Ik zie en hoor dus vreemde en schandalige dingen. En het enige wat ik kan doen is het rapporteren. Van al die rapportages maken ze een dossier en dan kunnen ze er hopelijk iets aan doen, want probeer het maar eens te bewijzen.

Ik doe mijn werk graag en soms ook met plezier, maar het kan ook erg frustrerend zijn.