De burgemeester, 2€15

Donderdag, 3 april 2025.

De burgemeester.

Bij ons in het verpleeghuis op de gesloten afdeling zitten mensen van alle lagen van de bevolking. Van tokkies tot de elite, van kansarmen tot de werkende klasse en de burgers met een vette bankrekening. Alzheimer discrimineert niet. Van zelfstandigheid tot afhankelijkheid. Van alwetend tot onwetend.

Zo ook de burgemeester. Jaren lang een middelgrote stad bestuurd en nu weet hij amper nog hoe hij zijn broek moet aantrekken. Zijn vriendenkring komt regelmatig langs en praten nog steeds met hem over politiek. De ooit populaire burgervader antwoord wel, maar heeft geen flauw idee waar het over gaat. Als ik op de gesloten afdeling ben zie ik hem proberen een trap op te lopen terwijl hij tegen een muur staat. Hij plast waar hij staat, kleedt zich uit waar hij staat en snuffelt aan van alles en nog wat en soms denkt hij nog steeds dat hij de burgemeester van weleer is.

Ik kwam binnen in het woongedeelte waar een lange eettafel voor 10 man staat. Hij zat aan de kop en 1 andere cliënt zat ook ergens aan tafel. Ik zeg vrolijk goedemiddag. De burgemeester slaat met 2 handen op tafel, staat op en zegt boos: 'Jongeman, weet jij wel dat je een ledenvergadering verstoord?'

Ik leg mijn hand op mijn hart en speel geschrokken, excuseer mijzelf voor mijn gedrag en verdwijn weemoedig glimlachend naar het washok.

Heb ik al eens verteld dat alzheimer een verschrikkelijke kutziekte is?


2€15

Tot voor kort waren wij de enige locatie van de 12 die de stichting heeft waar familie van cliënten niet hoefde te betalen voor koffie en thee. Inclusief cappuccino en latte. Dat werd uiteraard zeer gewaardeerd, maar het laatste jaar waren er veel mensen die er misbruik van maakten.
Met een mannetje of 6 een hele middag koffie zuipen. Of die zoon die zijn vader komt opzoeken, (die dan aan tafel slaapt) en op een uur 4 lattes naar binnen kapt.

Dat is sinds kort dus afgelopen. Het kost de stichting gewoon veel te veel.En dan zie je hoe gierig mensen zijn. Er zijn partners van clienten die een thermosfles meenemen, schaamteloos een koffiemok vragen (of dat gewoon zelf pakken) en dat in de brasserie opdrinken. Mensen die naast hun koffiedrinkende partner zitten en zelf dan maar een glas water drinken. Er was ook een vrouw die een cappuccino bestelde voor haar vriendin die in het verpleeghuis woont en het gewoon zelf opdrinkt. Schaamteloos.
De dames van de brasserie hebben heel wat verwensingen naar hun hoofd geslingerd gekregen. Gelukkig zijn ze allemaal heel erg mondig en konden al die verwensingen goed pareren.

Maar het ergste van al vind ik de zoon van een cliënt (geweldig leuke kerel) die een handtekeningenactie aan het houden is om het weer terug te draaien. Deze zoon is directeur en dus behoorlijk vermogend. Zijn vrouw eet regelmatig, tegen betaling, mee met de lunch en moet nu dus ook voor haar koffie betalen. Dat kost haar dus een euro of 6 per week.
Ik hoop dat ik er bij ben als hij de papieren met de handtekeningen binnenbrengt. Hij zal keihard worden uitgelachen. De idioot.