dagje samen

Gisteravond zei John tegen me dat ie vandaag vrij zou zijn (overdag) en dat we dus lekker samen iets konden gaan doen, strand ofzo, afhankelijk van het weer. Ik was erg blij, want komend weeken is ie vrij en komt zn neefje logeren. Die is 18 en ze gaan dan samen met nog een aantal gasten flink los zeg maar, dus heb ik ook niet echt de behoefte t mannenavondje te verstoren. Zondag's gaan we zn neefje wegbrengen naar huis en dan onderweg langs onze opa's en oma's. Dan moet ie van maandag t/m woensdag werken bij de taxi (nacht, dus slaapt ie overdag tot een uurtje of 3) en donderdag,vrijdag,zaterdag gaat hij in een discotheek werken. Ik laat hem vrij en wil dit ook graag doen en daarom was het zo fijn dat ie zei dat we vandaag samen wel iets leuks konden gaan doen. Ik werd wakker rond een uurtje of elf, en ik vroeg hem wat hij van plan was te gaan doen die dag. Het werd na even tobben het strand. P., een hele goeie vriend van ons, was vandaag vrij en John belde hem (ik was aan het douchen) op. John vroeg of hij wat te doen had en of ie zin had om mee te gaan naar het strand. Zijn vriendin, m'n soulmate S., was aan het werk en dus ging hij alleen met ons mee. John kwam naar boven gelopen met P. nog aan de telefoon en vroeg me of ik het vervelend vond als P. mee zou gaan. Tuurlijk niet! Antwoorde ik vol enthousiasme. En ik vond het op dat moment ook echt niet erg. Totdat we op het strandje kwamen. Ze gooiden hun spullen neer, deden hun kleren uit en John meldde me dat ze gingen voetballen. Af en toe (2x in totaal!) kwamen ze 1 minuut zitten. De 1e keer om ff een peukje te roken en de 2e keer om hun ijsjes op te eten. Ik zat daar.. zonder boek of muziek want ik dacht dat dat niet nodig zou zijn. Met m'n trui aan, omdat het super hard waaide en dus echt niet lekker was om in je bikini te liggen, laat staan te gaan zwemmen! Ik was echt pissed off..... we zouden samen wat leuks gaan doen op de enige vrije dag in 2 weken die ie zou hebben, dan gaat er vervolgens een vriend mee.. OKEY,tot daar aan toe, maar dan zie ik hem vervolgens de hele middag niet omdat ie met hem bezig is. Ook al was het maar een simpel knuffeltje tussendoor of een kusje om te laten merken dat ie t fijn vond dat ik er ook bij was...

Hij merkte dat er iets met me was en vroeg of ik pijn had, en dat had ik ook. Dus ik antwoordde ja, grotendeels om de goede vrede te bewaren want P. was er immers bij. Toen ze het hadden over nog naar het kanaal of naar de stad gaan zei John tegen me dat ik misschien maar beter gewoon 'lekker' naar huis kon gaan vanwege mn humeur en pijn, maar dat was wel het laatste waar ik zin in had.. ik wilde gewoon bij en vooral mét hem zijn.
Toen we in de auto zaten zei ik dat ik naar huis ging (eigenlijk zou ik bij John thuis blijven), en toen wist ie dat er iets aan de hand was. Ik ging me boven even omkleden en hij kwam al snel achter me aan.
Ik weet dat hij erg op zijn vrienden en vrijheid gesteld is en ik laat hem daarin ook volledig vrij, maar hij reageert altijd erg verdedigend en aanvallend als ik hierover begin, mede door zn ex (zij claimde hem en mocht niet/nauwelijks met zn vrienden omgaan).
Ik was doodnerveus om erover te beginnen want ik wist dat dit verkeerd zou vallen en ik had nog niet genoeg tijd gehad erover na te denken hoe ik dit zou zeggen, maar hij wilde weten wat er was, dus vertelde ik hem waar ik mee zat. Ik legde hem uit dat ik het geen probleem vind als er vrienden meegaan, maar dat ik t wel fijn vind dat ie mij er ook bij betrekt en me dan nog wel ziet staan, op een van de weinige dagen dat ie voorlopig vrij is. Hij werd boos en zei dingen als:"Wat moet ik dan doen, de hele tijd je handje vasthouden ofzo? Wat verwacht je dan van me, dat ik kan ruiken wanneer je aandacht nodig hebt?" Deze dingen vielen me zo zwaar... omdat ik hier bang voor was (deze reactie) en ik dit juist niet bedoelde. Hij verweet me dat ik onredelijk was en dat ie wel met me zou praten wanneer ik weer voor rede vatbaar was, en ook dat vond ik zooo moeilijk, omdat ik wel redelijk was..en juist heel eerlijk en open tegen hem probeerde te zijn! Ik moest huilen en zei tegen hem dat ik niet onredelijk was en dit aan zag komen. Hij gooide zn tas neer en zei dat ie thuis bleef omdat ie geen zin meer had om nog weg te gaan.
Ik voelde me schuldig en zei tegen hem dat ie gewoon moest gaan omdat we er zo toch niet uitkwamen op dit moment.
Nog geen minuut later stond ie weer boven naast t bed, en kwam naast me liggen en luisterde naar me, wat ik te zeggen had. Ik legde alles nog een keer uit en wat ik vervelend vond, (ook de dingen die hij zei die me kwestie en die ik niet eerlijk vond) en hij keek me alleen maar aan ... en luisterde.
Toen ik uitgepraat was pakte ie me vast en bood zn excuses aan. Hij zei dat zijn reactie niet eerlijk was en dat hij juist degene was die onredelijk deed. De reden waarom hij zo boos werd, bleek te zijn dat ie dacht dat ik veel pijn had en me juist lekker wilde laten doen.... Dat was klote voor me... wel fijn, dat ie dus wel aan me dacht en t allemaal dus wel voor mij deed, maar wel klote dat ie zo zn best voor mij en mn pijn wil doen, en ik meteen allemaal andere dingen in mn hoofd haal en boos op hem word. Dit kon ie immers níet ruiken... of ik pijn had of dat er iets anders was op t strand... Ik ben op zulke moment even stil en teruggetrokken als wanneer ik veel pijn heb.
Gelukkig kunnen we (soms na even te kibbelen) goed praten en komen we er altijd samen uit, wel doet t pijn als ie me dingen verwijt die niet eerlijk zijn, ook al biedt ie achteraf wel tien keer zn excuses aan en laat ie echt merken dat ie er oprechte spijt van heeft.
Hij zegt wel vaker tegen me dat hij zo op 'kritiek' reageert omdat ik hem dan confronteer met zijn fouten en dat dat moeilijk voor hem (volgens mij voor iedereen!) is. Gelukkig komt hij er altijd op terug en kunnen we samen altijd goed praten. Als we woorden hebben gehad en hij pissed is om dingen die ik zeg, komen we daarna altijd een stapje verder. Dan snappen we elkaar weer een beetje beter en leren we elkaar ook weer een beetje beter kennen.
Ik ben echt zooo blij dat ik met hem kan praten, ook al is het vaak moeilijk om erover te beginnen omdat ik weet hoe hij gaat reageren en zich achteraf voelt (hij trekt dit soort dingen zich erg aan en probeert het echt intensief te veranderen).

Ik krijg ineens super veel jeuk overal met rode vlekjes en witte bobbels, ben denk ik gestoken ofzo...*ieks*
Maar k ga nu lekker naar mn bedje toe!!! Ben erg moe....

Kusje&Veel Liefs,
Lot.