Een ziekte, en nu?

Afgelopen dinsdag te horen gekregen Fibromyalgie te hebben, een vorm van reuma. Was al gestopt met mn HBO studie omdat t lichamelijk te zwaar voor me was maar wilde t komend schooljaar weer oppakken, kan niet. Ik wilde een leuke, uitdagende, goede baan, kan niet.
Ik zal voortaan 20 - 25 uur per week moeten/ kunnen werken en de rest nodig hebben om uit te rusten.
Ik ben chronisch moe, slecht kort termijngeheugen, concentratiestoornissen, slaapproblemen en pijn, veel pijn, dagelijkse pijn.
Pijn in alle gewrichten..... knieeen, heupen, rug, schouders, nek, ellebogen, polsen, handen....alleen voeten nog niet....
Als ik 's ochtends opsta heb ik 't gevoel net een hele dag gewerkt te hebben met veel pijn en stijfheid, en daarnaast superrr moe.... hoort er allemaal bij. FIJN! Ben 21... pfff.....ook de stemmingswisselingen horen erbij. M'n vriend en ik willen graag kinderen, maar zal nu niet meer lang mee kunnen wachten anders kan mn lichaam t niet meer aan.... we wonen in een flat 3 hoog, de trappen lopen gaat bijna niet meer... gaan urgentie aanvragen bij de woningbouw, hoop dat het lukt.
Mijn huidige werk kan ik ook niet meer volhouden, maar kan er maar min. 30 uur per week werken dus zal er moeten stoppen. Uitkering geen recht op: alleen bij vast dienstverband, heb ik niet.

Van mijn mooie vrijstaande eengezins koop-woning met leuke auto en genoeg geld om iedere maand goed rond te komen met een goede baan, gaat t vooruitzicht nu naar een klein goedkoop huurhuisje met elke maand de eindjes aan elkaar moeten knopen... en da's nog niet zo erg, als je maar gelukkig bent... maar dan die pijn.... pffffff

Ben tot nu toe super optimistisch tegenover iedereen geweest, maar kan t fftjes niet meer. Voel me alleen.... hoe goed mn ouders en vriend me ook steunen..... hoe ik me 's ochtends voel.... hoe ik me voel na de afwas gedaan te hebben.....kunnen ze ook niet begrijpen.
Ik neem het ze niet kwalijk maar ben erg emotioneel op 't moment (hoort erbij)

Ik heb zin om te schreeuwen ........ zin om te huilen maar kan niet huilen, heb geen tranen....

'T lijkt wel of ik dubbel wordt gestraft...... naast deze kl*te ziekte moet ik ook zelf nog overal achteraan... urgentie aanvragen, uitkering proberen te krijgen, verklaring voor school en ib-groep, nieuw werk zoeken wat ik aankan.... nauwelijks rond kunnen komen.....

't Komt allemaal wel goed met mij hoor... ben gewoon fftjes pissed off....
Ik probeer t positief in te zien..... we willen heel graag kindjes en als we een leuk klein huurhuisje hebben en ik een gepaste baan heb gevonden, gaan we proberen zwanger te worden.... zo'n kleintje.... ahhh... hihi.....krijg er nu al kriebeltjes van.....
Mijn ouders helpen ons ook.. als het financieel niet gaat zullen die er altijd voor me zijn... en ook emotioneel en lichamelijk....da's fijn gevoel.

wat is er mis met een klein huisje en weinig geld... als ik maar mensen om me heen heb die er voor me zijn en van me houden en mij en mijn ziekte accepteren.....
En de pijn...tja.... zal ik mee moeten leren leven..... mezelf af en toe beetje kietelen... helpt

Ik ga stoppen want heb veel pijn in mn handen en polsen.....

Thnx 4 listening & reading....

Liefs,
Liselot.