het is eruit

Lief Dagboekje,

Gister moest ik werken. De berijfsleider belde donderdag avond op om te vragen of ik vrijdag weer achter de bar wilde staan ivm. personeelstekort. Normaal gesproken werk ik in de broodjeszaak in die discotheek, maar vanwege dus dat personeels probleem had ik die zaterdag ervoor voor het eerst achter de bar gestaan, en nu moest ik op een oldschool houseparty alleen achter de bar staan. Ik had best een beetje de kriebels maar ik heb leuke collega's waarvan ik wist dat ik altijd fftjes een beroep op hen kon doen. Alles ging perfect, ik heb geen fouten gemaakt en de klanten waren veel leuker dan ik verwacht had... alleen die muziek! Ik kreeg echt serieus koppijn van die bonkende beat constant in mn oor (de bar waar ik achter stond staat een heeele grote box naast!!). John&ik zijn samen naar huis gegaan rond een uurtje of zes. Thuis heb ik een lekkere warme douche genomen en gingen we lekker slapen.

Vanmiddag werden we ongeveer tegelijk wakker. We hebben nog eventjes lekker geknuffeld en gek gedaan... daarna nog serieus gepraat. Ik vertelde John iets dat me al heel lang dwars zit, maar waar niets aan te doen is... ik voel me vaak heel erg eenzaam. Niet in de zielige zin, maar woensdag, donderdag en vrijdags zie ik John alleen t ene halve uurtje dat ie komt eten. Ik ga 's ochtends de deur uit wanneer hij nog ligt te slapen en als ik thuis kom is hij al aan het werk.
Hij komt pas 's nachts om 1:00 uur thuis en dan slaap ik al. Ik mis hem dan zo erg...
Dan kom ik 's middags thuis en is er niemand om fftjes lekker mee te kletsen. Dat kan wel via de foon en internet, maar da's toch heel anders.
's Avonds komt ie fftjes snel eten en wanneer ie weg is zit ik weer alleen met vieze borden en een leeg gevoel. Hij kan er nix aan doen en dat zijn nou eenmaal zijn werktijden en ik wil niet dat hij zich schuldig gaat voelen, en vandaar dat ik er nooit iets over gezegd had.
's Avonds heel de avond alleen zijn... m'n moeder belt wel vaak en er zijn genoeg mensen die me bellen, maar het gaat meer om de aandacht.
Fftjes een aaitje over mn bolletje, even een kusje als ik naar de keuken loop, elkaar dollen en lol hebben... gewoon, het samen zijn.

Ik heb altijd best veel behoefte aan aandacht. Niet dat ie constant mn handje vast moet houden, maar gewoon de dingen die ik hierboven neer heb gezet..... en dat mis ik heel erg.
Ik vind het wel heel fijn dat we zaterdagnacht alle2 werken... dan haal ik hem op na het werken en gaan we samen thuis ontbijten en kletsen over alle klanten die we gehad hebben.... heel leuk en gezellig altijd!!

John reageerde erg goed op de dingen die ik zei en snapte ook heel goed wat ik bedoelde.... Ik zei hem dat hij er ook nix aan kan doen, en toen zei ie:"Ik kan toch naar je luisteren en er voor je zijn" (hij bedoelde wanneer het heel hoog zit net zoals op dat moment). Hij was lief... heel lief.... hij gaf me 'speciale aandacht' en laat in de middag zijn we saampjes nog wat leuke dingetjes gaan kopen voor ons huisje.... om het nóg gezelliger te maken.

Ik hou met heel mijn hart van hem en ik ben blij&opgelucht dat hij het weet maar vooral dat hij me zo goed snapt en er voor me is&wil zijn.....

Verder gaat alles perfect!! Vannacht weer werken (9 uur beginnen tot half 6). Ik ben wel heel erg moe maar ik vind het werk zo leuk dat ik er wel zin in heb..... gewoon flink wat RedBull drinken en lol maken met mn collega's, dan komt alles dik in orde!!!

Ik ga nog fftjes bij mn ventje zitten want hij moet zometeen gaan werken....

Liefs&Een Hele Dikke Kus,
Lot.