De rollen omgedraaid

Ik ben vrolijk. Ik lach. Ik geniet nu van dit leven. Totdat er gedachtes op komen zetten. ‘Hij kan nu naar je zitten te kijken. Als je nu de kleedkamer binnen komt kan hij zomaar voor je staan. Als je straks op de fiets zit kan hij zo naast je komen fietsen.’ Ja dat kan allemaal, want hij weet tenslotte hoe ik heet, hoe oud ik ben en deels waar ik woon. Maar het meest erge van alles, hij weet hoe ik eruit zie. Want dat was mijn grootste dekking in dit alles. Dat hij mij toch niet meer zou herkennen. Klote. Klote. Als hij wat met mij wilt doen, dan doet hij dat. Maar nee, hier gaat het fout. Want ík wil het niet. Nooit gewild trouwens ook, en dat zal ook nooit komen. Maar, omdat ík niet wil, gebeurd er dus ook niets. Deze keer zorg ik dat de rollen zullen worden omgedraaid. Dat mijn spelregels worden toegepast. Dat ik zeg wat er wel gebeurd en wat niet. En ik denk persoonlijk dat het voor hem eens tijd wordt dat hij naar mijn verhaal zal gaan luisteren. Zodat hij met zijn neus op de feiten wordt gedrukt. Feiten die hij had kunnen voorkomen, maar door hem en zijn geweldig stoere daad wel zijn ontstaan.
Ja, hier droom ik nou van. Dat hij zich voor eens en altijd schuldig zal voelen. En stiekem ook, dat hij dood zal gaan van schuld gevoel. Oh, nee wacht. Nu ga ik te ver, iemand dood wensen mag niet, dat is fout. Zelfs voor hem is dat te ver. Hij verdient dat wel een leven vol verdriet en pijn. Ja, dat is hij denk ik wel waard.
29 mei 2005 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Boekje
Boekje, vrouw, 35 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende