Dierenarts bezoek **

En nu een uitgebreider verhaal van het bloedonderzoek
& cloaca swab bij m'n parkietjes.. het was echt een heel
avontuur. Ook voor mij.


Ik heb even op het punt gestaan om toch niet mee te gaan (ik had er zoveel stress van), maar omdat het ons eerste bezoek zou zijn aan die kliniek, wilde ik de arts eigenlijk toch wel ontmoeten enzo. M'n moeder en R gingen ook mee.

De heenreis was op zich al een uitdaging.. het was natuurlijk STIKHEET (we hebben geen airco in de auto) en Mika begon een beetje te hijgen. Ze zaten in kleine reiskooitjes.. met handdoeken erover tegen het zonlicht. Maar goed, we hebben het gered tot de dierenkliniek! Toen we in de wachtkamer zaten, kwam de dierenarts opeens naar buiten om aan een andere klant te vertellen dat ze een verkeerd spuitje had gegeven aan haar hond.... (goed begin!). Het kon verder geen kwaad, het was een kattenmedicijn en te zwak voor honden.

Ik ben in de wachtkamer gebleven toen Rico en Mika naar binnen moesten. R zou naar buiten komen zodra ze beiden weer veilig in hun kooitjes zaten. Ik ben nog even naar de WC geweest en heb daardoor gemist dat Mika ontsnapte en via het glas boven de deur te zien was. Het duurde erg lang, en toen R en m'n moeder naar buiten kwamen keken ze niet vrolijk.. KUT. Ik schrok me natuurlijk dood, m'n kindjes zaten daar binnen en ik stond op het punt om slecht nieuws te krijgen. Leefden ze nog wel???? Oké, zo gingen mijn gedachtes dus. R vertelde dat Mika te beweeglijk was voor een prikje, en dat hij op dat moment een roesje kreeg in een andere behandelkamer. Want als de arts één keer verkeerd zou prikken, dan kon het niet meer vanwege de bloeduitstorting die daardoor ontstaat. 'Oh god... als 'ie maar uit het roesje komt....' Goed.. R en m'n moeder gingen weer naar binnen. Rico heeft daarna ook een roesje gekregen (zonder prutsen vooraf). Na afloop zag ik de arts & assistente tussen de twee behandelkamerkamers door rennen: "oei, we hebben een boze parkiet!" Haha Ze was dus ook heel snel weer wakker. Toen het allemaal voorbij was ben ik ook maar de behandelkamer in gegaan, en daar hebben we nog heel lang staan praten. Over de kuurtjes, over voeding. Én de arts heeft geconstateerd dat Rico verre van vermagerd is (wat je zou verwachten bij megabacterie en andere spijsvertering ziektes). Dat is dus heel fijn!! Ze denkt dat de natte poepjes en het vele drinken aangeboren kan zijn, omdat ze altijd al natte poepjes heeft gehad, en niet opeens. (Zou dan met haar nieren te maken kunnen hebben die urine niet goed kunnen scheiden ofzo.)

Het is een fijne arts die echt de tijd voor ons heeft genomen.. ben blij dat ik toch mee ben geweest! Het was een hele zoektocht om een dierenkliniek te vinden waar ik me prettig voel (heb er nu al 3 gehad). Vogel-geneeskunde toch een apart gebied is waar veel dierenartsen niet veel verstand van hebben. Maar ik heb m'n vogelarts gevonden!

Op de terugweg waren de kietjes twee zielige hoopjes.. ze hadden natuurlijk veel meegemaakt, maar thuis zaten ze alweer snel (nog wat stilletjes) op hun stokje!! Men.. wat was ik opgelucht. (Ben ik nog steeds!)

Én mijn parkieten zijn met een paar honderd euro in waarde gestegen haha! Om precies te zijn 240 euro.

Hopelijk zijn ze allebei clean (van pbfd, polyoma, chlamydia én kds), anders komt er geen papegaai.