egoistisch

Voordat jullie verder lezen moet je weten dat ik echt wel van mijn vriendje hou. en ook geen mannenhater ben ofzo, maar dat ik even mijn frustratie kwijt wil.
---
twee weken geleden is mijn oma overleden. Mijn beste vriendin.
Op een vrijdag. Die dinsdag daarna ging ik naar mijn vriendje toe. Nou, het was de dag voor de condoleance dus je kunt begrijpen dat ik niet mijn vrolijke zelf was. Het begon bij het koken. Meneer vind zichzelf een topchef en ik moet zeggen dat hij ook niet verkeerd kookt, but I've had better. Zelf kan en vind ik het ook leuk om te koken. Maar nee, ik snij tomaten met het verkeerde mes dus het mes word uit mijn handen getrokken met de vraag wat ik godsnaam wel niet in mijn hoofd haal om dat mes te gebruiken. (who cares?!?!) Vervolgens snij ik de avocado te groot en moet ik de limoen er pas op het laatst doorheenhusselen en eerst de uitjes erdoor doen. Nou ik deed dat andersom en meneer word chagarijnig en zegt 'als je niet naar me luistert doe ik het zelf wel'. Prima, ik heb geen zin in gezeik. Na het eten werd mij kwalijk genomen dat ik nieteens heb helpen koken. Mijn bloed begint te koken, maar ik hou verstandig mijn mond want als ik iets zeg dan heb ik het toch weer allemaal fout gedaan.
Afin, na 3 rosé'tjes wilt meneer ijs gaan halen met de auto. (5 minuutjes rijden). Prima, als hij zijn rijbewijs zou hebben en niet had gedronken. 'Nee sam, ik stap niet bij je in de auto, je hebt al wat op'. Maar kennelijk zei ik dat hij niet kon rijden. Grappig, ik wist niet dat hij mijn gedachten kon lezen.
Maarja, om ruzie te voorkomen stap ik bij hem in de auto. Thank god, we komen levend en zonder politie achtervolging thuis. Nou, nog een rosé'tje. Maar zelfs de fles openmaken doe ik verkeerd. Na een half uurtje had ik genoeg van die kutopmerkingen en besloot ik een sigaretje te roken in de tuin. Mijn laatste. Maar die had ik met hem moeten delen dus meneer komt de tuin ingestormd. Hij was erg boos en ik had geen zin in gezeik (het was 1u 's nachts en de buren lagen te slapen). Dus ik ging achter de schuur staan zodat hij me niet zag. We praten wel als ik binnen ben.
Kom ik binnen, wordt mijn tas gepakt, de deur opengedaan en vakkundig naar buiten gesmeten. 'Sam, doe normaal!?!?' Nee, oprotten, mijn huis uit, wegwezen!' Nou, toen liep ik de deur uit en vlak voordat die met een rotvaart word dichtgebonjourt steek ik mijn voet ertussen. En sla hem.
Nou, ik meteen mijn excuses aangeboden. Sorry, dat had ik niet moeten doen maar nee. I quote 'Het is uit, klaar, oprotten nu, mijn huis uit!'
De volgende dag ook een smsje gestuurd. 'Sorry voor die klap, dat had ik echt niet moeten doen en zo ben ik normaal niet, ik hoop dat je erover wilt praten want ik voel me er rot over'. Ik was dus weer eens degene die als eerst sorry moest zeggen. Geen reactie, niet op de concoleance avond, niet op de begravenis. Nieteens iets van 'Sterkte vandaag, we praten er later over als je weer thuis bent.' Gewoon, silencio. Op het moment dat ik hem het meest nodig had leek hij van de aardbodem verdwenen.
Een paar dagen later word ik gebeld. Ja, hoe was de begravenis? Nou, uhmm.. prima? Wil je nog praten over wat er is gebeurd? Naja, we waren gewoon allebei geirriteerd en ik vergeef je wel.
Hij vergeeft mij wel? Hij vond het dus kennelijk niet respectloos om mijn spullen naar buiten te smijten?
Dus, die avond kwam ik praten. Nou, ik krijg een knuffel en 'ik hou van je, ik heb je gemist blabla.' Oja, en ik heb weer coke gebruikt want ik voelde me zo ellendig blabla.
Stomme ik, vond hem weer zielig. Terwijl ik nu denk, JIJ voelde je ellendig? En ik dan? Ik word als deurmat gebruikt, en compleet genegeerd terwijl ik mijn beste maatje onder de grond stop.
Anyway.
Gister was meneer weer chagarijnig en vroeg ik hem of we vanavond bij hem of bij mij zouden eten. Bij hem dus. Maar hij zou gaan lunchen bij zijn vader. 'Oh, ben ik ook uitgenodigd of is het een mannenavondje'.'mannenavondje'. Okay prima, zal ik dan wat inkopen voor het avondeten? Nee, hij had genoeg in huis. Krijg ik net een smsje; ik eet bij mijn vader en hij vind het jammer dat je niet mee bent gekomen. GODVERDOMME! Ik geloof dat ik duidelijk had gevraagd of ik ook aanwezig zou zijn morgen en of ik eten moest inkopen. Ik zit dus nu aan het brood.
Later word ik gebeld. 'Lieverd, het is zulke lekkere sushi, je had echt mee moeten komen, en mijn vader heeft nu veel te veel ingekocht'. Nou, dat valt dus niet goed als ik net heb laten weten dat ik dus aan het brood zat. Dus, ja, ik ben een beetje kortaf en zei, nou ik ga nu weer ophangen. 'Niet zo zielig doen, dat is irritant'. 'Ja sam, doei' 15 minuten later word ik gebeld met de vraag of ik op kan houden met zeiken want ik had vandaag duidelijk gemaakt dat ik thuis zou eten. (??????) Dus ik zei, nee, dat heb ik niet gezegd. 'Jawel Leonie, dat heb je wel gezegd, niet zulke bullshit uitkramen.' Nou, het was een misverstand maar een excuses kan er niet vanaf. sterker nog, het is allemaal mijn schuld dat hij nu boos op mij is.
En dan mij ervan beschuldigen dat ik altijd mijn zin doordrijf. Beseft hij dan niet dat ik 15 momenten per dag heb dat ik me inhou en niet tegen hem inga om de vrede te bewaken. Dat ik gewoon maar mijn bek dichthou, ookal behandelt hij zijn stront nog leuker dan mij. Maar nee, nog noooooit heeft hij als eerst zijn excuses aangeboden. Altijd als ik boos op hem ben weet hij het weer net zo om te draaien dat het mijn schuld is. En hij doet nooit wat fout. Hij houdt altijd rekening met mij. En ik kan hem niet duidelijk maken dat hij ook wel eens lief mag zijn.
Als hij een lieve opmerking maakt is het. 'Wat goed van je, nouja, voor een vrouw dan'. Of wat zie je er mooi uit! nouja, iig beter dan gister.
Het enige 'rekening houden' met mij is dat hij mijn drankjes betaald als we uit gaan. Nou, top!
Dat betekent dus ook dat als ik met mijn vrienden heb afgesproken, hij niet meegaat omdat hij niet zoveel geld meer heeft. 'Zal ik dan betalen?' Nee, jij bent een vrouw, je hoort niet te betalen'. Okay, dan ga ik zelf wel. Nee! Wat je mag niet betalen.
Waarom laat ik zo over me heenlopen?
Ik ben bang om te zeggen dat hij zijn gedrag aan moet passen want dan gaat hij door het lint (dan trapt hij een kast in elkaar of slaat zijn hand keihard tegen de mur totdat het bloedt).
Als ik dit zo teruglees denk ik 'wat moet ik in godsnaam met deze gast?'. Maar ik hou echt heel veel van hem. Waarom? Search me. Want de laatste tijd doet hij helemaal niks om mijn liefde te verdienen.