Prom.

Ik zat net Twilight te kijken. Ik verveelde me en had 'm nog nooit gezien, vooral omdat het veel teveel gehyped word. Maar dat was niet mijn punt eigenlijk. Mijn punt was de high school prom scene. Veel perfecter dan in die film kan het niet. Met degene die zijn leven voor je waagt naar prom, hij vind je mooi terwijl jouw poot in het gips zit. Vind het niet erg dat je niet kunt dansen etc.
Dat deed me denken aan mijn prom. Dat was het tegenovergestelde. Wat een ramp was dat.

We zouden met een groepje gaan, voordrinken bij een vriendin. We waren 13 dus dan is dat natuurlijk helemaal cool. Ik had er een paar weken over gedaan om mijn eigen jurk te maken, die uiteindelijk supermooi was geworden, maar onderweg naar school sprong ik van een muurtje af met mijn bezopen hoofd en bleef met mijn hak in mijn jurk hangen waardoor een heel stuk afscheurde. En mijn arm ook helemaal openlag. De jongen waar ik smoorverliefd op was zou ook komen. Wij smsten toen al een tijdje geloof ik. Het moest natuurlijk dé perfecte avond worden. Ik kende hem pas twee weken ongeveer en hij had mij toen ook verteld dat als hij me eerder had ontmoet, hij me als date had gevraagd. Maar nu ging hij al met een vriendin van hem.
Eenmaal daar aangekomen gezellig met die jongen, Costijn, zitten praten. Helemaal smoorverliefd natuurlijk. Hij was wel het lekkerding van de jaarlaag. Toen kwam er iemand van het feestcomité op ons af en vroeg onze namen want zij wilden ons wel als bestgekleedde koppel nomineren. Ik wist niet of ik dat moest zeggen want we waren geen koppel, maar hij zei onze namen. In mijn hoofd had ik natuurlijk al helemaal in gedachte dat we zouden winnen. Ik met mijn zelfgemaakte jurk, en dan zou hij me natuurlijk zoenen aan het eind van de avond en blabla, tienerliefde, je kent het.
Uiteindelijk de prijs gewonnen! Maar toen we van het podium afkwamen moest hij opeens weg. Een vriendin van me kwam naar me toe 'ja, zijn vriendin is vet boos op hem want zij wou die prijs winnen en zij was er natuurlijk met hem naartoe want ja, het is haar vriendje.' WIST IK VEEL DAT HIJ EEN VRIENDIN HAD. Ik had me nog nooit zo beroerd gevoeld. Zo voelde een gebroken hart dus.
Ik zocht Costijn op en vond hem bij de kapstokken. Hij zat met zijn huilende vriendin te praten. Ik draaide me snel om. Even later was zijn vriendin naar huis gegaan en ging ik even met hem praten. Hij had het uitgemaakt. Of zij, dat weet ik niet meer. Het was in iedergeval uit. Ik voelde me zo ontzettend schuldig. Ik had geen zin meer in een feestje en ben toen alleen naar huis gelopen. Huilend. Met mijn gewonnen tiara in mijn hand. Ontzettend teleurgeseteld in hem, het feestje en de rest van de avond.
Het begon zo goed.