Eigenwijs, sterke wil met kloddertje agressie

Soms schrik ik erg van mezelf. Vooral op momenten als ik mijn zin niet krijg. Ik weet dat ik een sterke wil heb en dat het in de familie zit en dat het misschien nog sterker is dan wat mama heeft, maar als ik kwaad ben omdat ik o.a. mijn zin niet krijg, ben ik wel zó kwaad dat ik mezelf haast niet meer onder controle heb.
Bijvoorbeeld eergisteren.

's Middags smste mijn vriendje of ik af kon spreken. Ik had hem al een week niet meer gezien en ik werd haast gek omdat ik zo graag bij hem wou zijn. Ik smste direct terug dat ik eraan zou komen. Ik ging naar beneden, trok mijn jas aan en zei tegen mama dat ik naar mijn vriendje toe was.
Mama reageerde ineens: "Nee niks ervan, jij blijft thuis."
Ik: "!!! Maar WAAROM?!"
Mam: "Jouw schouder moet rust hebben, die is nog niet beter." (mijn schouder is vorige week woensdag bij de val bij gymles waarschijnlijk uit de kom geweest. Voor de 6de keer ofzo...)
Ik: "Ja maar mam! Ik kan dat best wel! Fietsen doet geen pijn en wandelen in het bos is ook geen probleem, dus laat me gewoon gaan! Ik wil bij hem zijn! Ik wil hem gewoon even zien, alsjeblieft mama! ALSJEBLIEFT!"
Ik voelde wil en agressie opborrelen wat met de seconde erger werd. Mam bleef volhouden en ik werd woedend. Ik sloeg (met mijn goede arm) tegen de muur, schopte tegen de muur, zocht dingen om omver te gooien die ik niet vond en stampte op de vloer. Er is nog een hele discussie geweest over dat ik niet mocht gaan. Uiteindelijk moest ik naar mijn kamer toe om daar kalmer te worden. Ik heb een tijd op bed liggen grommen en huilen en ben toen weer naar beneden gekomen. Ik ging in de stoel zitten, bleef even stil en begon weer. Ik móest en zóu mijn zin krijgen.
Mam bleef volhouden.
Ik ging door en ik werd weer naar mijn kamer gestuurd. Toen was ik zó kwaad dat ik in staat was een flinke deuk in de kast te schoppen, maar heb het niet gedaan. Wat het nóg een stukkie erger maakte, was dat mama mijn mobieltje en sleutels afpakte die ik de volgende dag weer terug zou krijgen en dat ik de hele dag niet op de pc mocht.
Ik heb weer even op bed gelegen en kwam toen weer naar beneden. Ik was wat rustiger. Ik bood mijn excuses aan aan mama voor mijn woede uitbarsting en zei dat ik er zo van geschrokken was dat ik zo ineens reageerde.

Ik ben echt bijna nóóit boos. Behalve als ik mijn zin niet krijg, maar zo'n agressie in mijn lichaam voelt zo nieuw en zo niet-mij. Ik vind het eng dat ik zo kwaad kan zijn dat ik tot alles toe in staat ben. Nou kan ik me ook wel voorstellen hoe het voelt voor jongens als zij kwaad zijn en agressie in hun lichaam voelen en het niet helemaal onder controle kunnen houden.
Ik ga er in ieder geval wel op letten. Ik wil dit gevoel niet vaker hebben.
17 jan 2007 - bewerkt op 17 jan 2007 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Ennaira
Ennaira, vrouw, 34 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende