Enkel een kus?
Gedurende mijn hele gesprek met haar wilde ik niets liever dan dat zij glimlachend op haar knieën zou zinken om mij oraal te bevredigen. Daarop zou ik haar in mijn armen nemen en met enig geweld haar benen spreiden om mij te laven aan haar jeugd en schoonheid. Als zij sprak met haar zachte lippen zag ik voor mij hoe ze mijn gulp losmaakte. Als ze zachtjes lachte hoorde ik haar in gedachten kreunen terwijl zij mij wild bereed.
Goed, wij spraken dus. Zittend op een zonnige plek in een immense stad in een land waarvan ik de taal niet sprak. Ik had haar die dag ontmoet in een museum voor de beeldende kunst. Onze gezamenlijk afschuw van het bombast van de
romantici en onze liefde voor de speelde erotiek van
Matisse hadden na enige wederzijdse blikken tot een gesprek geleid.
Ze was niet alleen intelligent, zachtaardig en buitengewoon sensueel, ze was ook een dromer. Zoals ze mij vertelde kon ze uren kijken naar het steeds wisselende spel van de schaduwen op de grond en de witte muren om ons heen. - Waar denk je aan- vroeg ze, met een blik die mij deed vermoeden dat ze mijn gedachten raadde. - Nergens aan- antwoordde ik schuldbewust, en niet geheel overtuigend. Om er snel aan toe te voegen: aan jouw betoverende glimlach. Ze lachte flauwtjes om mijn overduidelijke vleierij. Waren mijn gedachten maar zo poëtisch, dacht ik nog, terwijl om ons heen de dag langzaam vluchtte.
Zij keek op de kerkklok, in de schemering nog net zichtbaar en ik stelde voor om te gaan. - Bedankt voor de dag- zei ik, en dacht: wat had ik graag de nacht.. - Krijg ik geen kus ter afscheid?- vroeg ik nog grappend. Zij keek mij aan, stapte op mij af, omhelsde mij en fluisterde: - Enkel een kus?-
Wolfe Tone, man, 39 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende