Gesloopt maagdenvlies...
Het is alsof ik steeds meer ga beseffen.
Frequenter heb ik het gevoel dat ik weet waar bepaalde dingen vandaan komen.
Daarmee bedoel ik situaties, opstelling, houdingen, opmerkingen en ja ook dromen.
Heel wat jaren geleden had ik ééns en altijd dezelfde droom.
Een droom is eigenlijk niet het juiste woord; nachtmerrie past beter.
-
Ik lag in mijn bed in mijn eigen kamer, maar deze werd naar een kamer verplaatst waar alleen vier muren waren, zonder deuren. Het was wit maar tegelijkertijd ongelovelijk donker. Vanuit de hoeken kwamen blokken aanvliegen. Beurtelings stormden ze op me af om me nét niet te raken. Vervolgens kwamen er ook bollen bij. Kleintjes die steeds groter en groter werden. Hoe meer ik in paniek raakte, hoe groter de objecten om mij heen werden. Eigenlijk was dit natuurlijk anders om; ik werd compleet ingesloten door van alles en nog wat en daardoor raakte ik in paniek. Dat besef je niet op dat moment. En het beroerdste van dit alles is, is dat je niet weet dat het een nachtmerrie is en je er elk moment uit kan ontsnappen/ontwaken. Gek werd ik, het dreef me tot waanzin, wat moest ik doen? wat kon ik doen? Niets, niets, helemaal niets. Niemand om me heen maar totaal alleen op een eilandje dat mijn eigen bed bleek te zijn. Geen hulpbiedend persoon die mij uit deze benauwde situatie kon bevrijden.
Vaak kwamen er ook nog hoofden in voor. Wanneer mijn blik focuste op de steeds dichterbij komende blokken, die vanuit alle hoeken op me afkwamen, stak er wel eens een hoofd vlák voor mijn hoofd. Het was eng, gigantisch eng. Vaak werd ik badend in het zweet wakker en merkte ik dat ik zwaar verkrampt in 'slaap' gelegen had. Met pijn in mijn hele lichaam werd ik 'wakker' en besefte ik dat het een nachtmerrie/droom geweest had moeten zijn maar het voelde zo echt, zo verschrikkelijk echt. En nee, tot rust komen kon ik niet. Mijn nachtrust voor die nacht was geweest... Hopelijk zou de volgende nacht beter worden, maar nee.. ook die nacht zou deze nachtmerrie bezitten. Dit is tijden lang zo gegaan.
Van wie dat hoofd was? En waar kwam deze nachtmerrie vandaan?
Dat is een hele goeie vraag, waar ik gisteravond een antwoord op kreeg. Zomaar, nou ja, ja eigenlijk wel. Liever had ik hem niet gehad. Het was al te laat en ik moest hoognodig slapen, maar zulke dingen houden me onbewust blijkbaar voortdurend tegen.
Het was en ís een bekende, een hele bekende. Degene voor wie ik bang was, die mij in het dagelijks leven in een hoekje drukte en mij op mijn zwakke punten wist te pakken. Letterlijk. Hij greep mij wanneer ik geen andere kant op kon. Wanneer andere dachten dat wij heel lief speelden. Dat we ons samen vermaakten en hij heel lief was voor zijn kleine zusje. Inderdaad, dat was hij. Voor zíjn gevoel. Niet wetend dat hij zijn zusje stuk maakte. Niet alleen haar maagdenvlies sloopte hij, maar ook haar vertrouwen in de mensen om haar heen, en het veilige gevoel in haar huis, in haar eigen kamer, in haar eigen bed.
Frequenter heb ik het gevoel dat ik weet waar bepaalde dingen vandaan komen.
Daarmee bedoel ik situaties, opstelling, houdingen, opmerkingen en ja ook dromen.
Heel wat jaren geleden had ik ééns en altijd dezelfde droom.
Een droom is eigenlijk niet het juiste woord; nachtmerrie past beter.
-
Ik lag in mijn bed in mijn eigen kamer, maar deze werd naar een kamer verplaatst waar alleen vier muren waren, zonder deuren. Het was wit maar tegelijkertijd ongelovelijk donker. Vanuit de hoeken kwamen blokken aanvliegen. Beurtelings stormden ze op me af om me nét niet te raken. Vervolgens kwamen er ook bollen bij. Kleintjes die steeds groter en groter werden. Hoe meer ik in paniek raakte, hoe groter de objecten om mij heen werden. Eigenlijk was dit natuurlijk anders om; ik werd compleet ingesloten door van alles en nog wat en daardoor raakte ik in paniek. Dat besef je niet op dat moment. En het beroerdste van dit alles is, is dat je niet weet dat het een nachtmerrie is en je er elk moment uit kan ontsnappen/ontwaken. Gek werd ik, het dreef me tot waanzin, wat moest ik doen? wat kon ik doen? Niets, niets, helemaal niets. Niemand om me heen maar totaal alleen op een eilandje dat mijn eigen bed bleek te zijn. Geen hulpbiedend persoon die mij uit deze benauwde situatie kon bevrijden.
Vaak kwamen er ook nog hoofden in voor. Wanneer mijn blik focuste op de steeds dichterbij komende blokken, die vanuit alle hoeken op me afkwamen, stak er wel eens een hoofd vlák voor mijn hoofd. Het was eng, gigantisch eng. Vaak werd ik badend in het zweet wakker en merkte ik dat ik zwaar verkrampt in 'slaap' gelegen had. Met pijn in mijn hele lichaam werd ik 'wakker' en besefte ik dat het een nachtmerrie/droom geweest had moeten zijn maar het voelde zo echt, zo verschrikkelijk echt. En nee, tot rust komen kon ik niet. Mijn nachtrust voor die nacht was geweest... Hopelijk zou de volgende nacht beter worden, maar nee.. ook die nacht zou deze nachtmerrie bezitten. Dit is tijden lang zo gegaan.
Van wie dat hoofd was? En waar kwam deze nachtmerrie vandaan?
Dat is een hele goeie vraag, waar ik gisteravond een antwoord op kreeg. Zomaar, nou ja, ja eigenlijk wel. Liever had ik hem niet gehad. Het was al te laat en ik moest hoognodig slapen, maar zulke dingen houden me onbewust blijkbaar voortdurend tegen.
Het was en ís een bekende, een hele bekende. Degene voor wie ik bang was, die mij in het dagelijks leven in een hoekje drukte en mij op mijn zwakke punten wist te pakken. Letterlijk. Hij greep mij wanneer ik geen andere kant op kon. Wanneer andere dachten dat wij heel lief speelden. Dat we ons samen vermaakten en hij heel lief was voor zijn kleine zusje. Inderdaad, dat was hij. Voor zíjn gevoel. Niet wetend dat hij zijn zusje stuk maakte. Niet alleen haar maagdenvlies sloopte hij, maar ook haar vertrouwen in de mensen om haar heen, en het veilige gevoel in haar huis, in haar eigen kamer, in haar eigen bed.
06 feb 2009
- meld ongepast verhaal
-
EvilAngel
vrijdag 06 februari 2009 21:50
Is het uiteindelijk wel uitgekomen, heb je het aan iemand (je ouders?) verteld?
-
Past&Today
vrijdag 06 februari 2009 21:58
Mijn ouders weten van niets.
Zelfs mijn broer houdt zich van de domme... Al geef ik het duidelijk aan dat ie van me af moet blijven en ben ik zwaar afstandig tegen hem.
En ja, er zijn mensen die het weten. 'hulpmensen' -
blabla (opgeheven op 23-7-2011)
vrijdag 06 februari 2009 22:15
Bah! Het is nu wel gestopt toch hoop ik?
-
blabla (opgeheven op 23-7-2011)
vrijdag 06 februari 2009 22:17
En bah is een overduidelijk understatement..
De manier waarop je het schrijft vind ik overigens heel erg "mooi", ook al is dat een niet gepast woord in deze lijkt me..
-
Cuz
vrijdag 06 februari 2009 22:44
die nachtmerrie van die blokken en bollen in een kamer heb ik ook..
Op een of andere manier altijd als kind als ik ziek was
De laatste tijd niet meer -
kruidje
zaterdag 07 februari 2009 14:54
-
Haskabab
zaterdag 07 februari 2009 18:09
*Pakt boksbeugel*. Waar woon je? of beter gezegd, waar woont je broer?
-
Wolfe Tone
zaterdag 07 februari 2009 18:48
Hm ik kan me voort eerst in Haskabab inleven..
-
MCH </3
zaterdag 07 februari 2009 21:31
erg mooi geschreven !
ik heb ook dromen als
die gehad. -
gizmos (opgeheven op 29-1-2010)
zondag 19 april 2009 07:42
Hier wordt ik verdrietig van
-
lauraCHAOS
woensdag 29 april 2009 13:35
Mooi geschreven, en ik kan me heel erg inleven in jou situatie.
Niet dat ik ben misbruikt door een van mn naaste familie of vrienden, en dat het op langere termijn duurde... Nee, ik ben 2x misbruikt door dezelfde persoon, kon er net als jou niets anders tegen doen dan sterk zijn, ookal is me dat toen niet gelukt..
Heel veel sterkte, liefde en hoop! -
Cath.
donderdag 28 mei 2009 21:03
Heel veel sterkte..Ik heb je voorgaande verhalen gelezen, ik ga nog even verder.
Ik vind het erg wat je hebt meegemaakt, dat hij jou dit kan aan doen... Niet te geloven. Dat soort mensen zijn zielig, gaan verkeerd om met de macht die ze hebben -maar aan die woorden heb jij helemaal niets.
Heel, heel veel sterkte
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 07 mei 2013 Grensoverschrijdend.. ( 3 )
- O 03 apr 2013 Frustrerend herkenbaar
- O 17 mrt 2013 Morgen mag ik weer... ( 7 )
- O 10 mrt 2013 Mag ik mezelf (deels) ontkennen ( 3 )
- O 05 mrt 2013 De impact van mijn verleden ( 2 )
- O 05 mrt 2013 Het beste ervan maken
- O 04 mrt 2013 EMDR sessie ... 6 (?) ( 7 )
- O 06 feb 2013 Bij het wakker worden ( 3 )
- O 03 feb 2013 EMDR sessie 5 ( 1 )
- O 03 feb 2013 Mijn vervolg binnen de therapie ( 2 )
- O 29 jan 2013 Uit huis is weggedrukt ( 6 )
- O 29 jan 2013 Ziek gevoel ( 1 )
- O 27 jan 2013 Emoties tonen ( 2 )
- O 24 jan 2013 Tegenstrijdig ( 2 )
- O 22 jan 2013 Van kracht naar instorten. ( 6 )