Gevoel van onmacht en frustratie

Jezus wat voel ik me kut zeg!
Gister was het voor het eerst sinds een paar dagen weer minder weer. De afgelopen dagen had ik echt helemaal geen pijn, en gister begon het meteen in mn elleboog en af en toe handen, doordat het vochtig weer was. Maar het ging nog wel goed met me. Ik baalde wel, want ergens hoopte ik dat mijn klachten vanzelf over waren gegaan wat dus niet zo bleek te zijn
Gisteravond ben ik met wat vrienden in de stad iets gaan drinken. John moest werken tot half 1 en kwam ons daarna halen. We bleven nog even hangen en rond 2 uur gingen we naar huis. Beneden zaten we nog fftjes te kletsen, over zijn zus. Ze was gister weer een xtje thuis en liep weer s op me te zeiken (zogenaamd voor de grap, yeah right!).
Toen we naar bed gingen hebben we nog lang zitten praten. OVer zijn kindje, zn ex en de hele situatie eromheen. Het was een fijn gesprek, en wat hij zei zonder enkele invloeden van anderen ofzo: "Door de hele situatie lijken er allemaal donkere wolken boven me te zijn, maar er is een engeltje gekomen die al die wolken heeft weggeduwdt" *snik*zwijmel* Lief hé, hij had het dus over mij!!!!!!!!!
Ik kreeg er echt traantjes van!
Daarna hebben we alle tijd voor elkaar genomen om... van elkaar te genieten zal k maar zeggen en zo zijn we in slaap gevallen, t was echt heerlijk en perfect. Toen ik vanochtend wakker werd (rond half 1) was ie heel lief voor me... naja, maakte me ff snel wakker en ging toen zn haar doen enzo (moet zometeen gaan werken). Toen ik beneden kwam zag ik zn pa en ma zitten. Ik voelde toen ik de trap afliep dat t weer mis was.... pijn in mn knieën *damn* en in mn handen en ellebogen...het regent buiten
In ieder geval, zn pa en ma zaten dus beneden. Als ik wakker word moet je óf lief tegen me doen, of me gewoon laten doen, want ik heb dan gewoon ff mn tijd nodig. Het begon al met dat ik boterhammen uit de vriezer haalde....zn ma zei dat ze broodjes aan het bakken was en ik antwoorde dat ik liever boterhammen nam.....zegt ze:"Doos!"
Sta ik mn boterhammen te smeren zit ze vaag te praten over t shirtje wat ik aanheb. Of ik dat zelf gestreken had omdat ze t niet in de was had zien liggen ofzo. Ik luisterde maar half omdat ik met mn hoofd bij mn pijn zat. Naja, ik kan alles wel uit gaan schrijven, maar dat haalt nix uit. Het gaat mij erom dat toen ik tegen John zei dat ie me moest helpen (als 'geintje' dat hij antwoordde dat ie een film aant kijken was, terwijl hij weet hoe vervelend ik dat vind. En normaal gesproken doet zijn pa helemaal niet zo. Zn ma wel...HE KLOTEZOOI...MN POLS NU OOK AL.... jezus.... ik heb lekker muziek opgezet en blijf as long as possible op mn kamer.
Ze maakten opmerkingen over dat ik alleen was, over dat ik niemand kende uit t dorp waar ik gewoond heb (duh, ik ben nou eenmaal niet zon roddelfiguur),etc.etc. En weet je, ik weet wel dat t extra zwaar valt door de pijn die ik weer voel vandaag, maar als ik dat niet had gehad had ik me ook BEHOORLIJK klote gevoelt. Ze gingen gewoon echt te ver..... en toen ik niet weer wist wat ik erop moest zeggen en bij John op schoot ging zitten zei ie dat ie een film aant kijken was en dat viel gewoon al helemaal verkeerd, omdat ik dat niet verw8 hadvan hem. Ik weet wel dat hij het hele gesprek niet volgde, maar het doet pijn als je je aangevallen voelt en nix terug kan doen. Kan niet weglopen, niet huilen (wat ik op zo'n moment t liefst zou doen!!!), niet boos worden...t zijn toch zijn pa en ma en 'zo bedoelen ze t allemaal niet'.
Gelukkig heb ik jullie.... kan ik alles ff kwijt en kan ik straks/vanavond gewoon naar benenden gaan zonder any hard feelings.
Maar het is echt een probleem voor me, ik ben echt té gevoelig. Ik kan er zo slecht tegen als meerdere mensen me aanvallen.
Ik ga fftjes zingen ofzo... of op bed liggen.... jammer genoeg is het verstandiger te stoppen met typen gezien de pijn.

Liefs&Dikke Knuffel,
Liselot.