Net terug uit de stad ben een stuk fitter dan eerst, de buitenlucht heeft me goed gedaan.
Winkelen was wel leuk, voelde me alleen niet zo lekker. Alles was ik paste stond niet leuk, me vetrollen puilde overal uit en me buik/benen en kont begonnen met de minuut te groeien. Dat leuke blauwe jurkje van de h&m die andere meisjes fantastisch staat ziet er bij mij uit als een hobbezak.
Uiteindelijk een paars jurkje en een nog een shirtje van me tante cadeau gekregen.
Ik lijk steeds dikker te worden, terwijl ik toch niet aankom ik val nog eerder af ..
Ik word er zo moe van het blijft me maar achtervolgen waren ik ook ben, ik kan soms niet eens meer er door lachen zo erg zit het in me weg. Soms heb ik de behoefte om dagen niks te eten, soms doe ik dat ook niet. Het gaat de laatste twee weken niet zo best zins mijn moeder met een achterlijk anorexia verhaal kwam opzetten gingen ze er op lette. Ik eet nu teveel, normale mensen zouden het niet teveel vinden maarja ik ben nou eenmaal niet normaal. Dat is ook het probleem, dat is het meningsverschil tussen mij, me ouders, mijn begeleider en mijn tante. Zij vinden het normaal, maar ik vind het niet normaal en wat hun niet normaal vinden vind ik wel normaal. En het gaat uiteindelijk toch om mij? ik bepaal.
Anyways, nu ben ik klaar met depressief doen en nu ga ik vrolijk doen ..
Morge ga ik me nieuwe jurkje aandoen en me legging en ga ik hopelijk eindelijk weer een beetje verandering brengen in het feit dat ik single ben ..
oja, me moeder doet opeens moeilijk over mijn tongpiercing ze zegt dat ze er (na dat ze er langer over nagedacht heeft) toch geen toestemming voor wilt geven. Bullshit ..
Ik laat wel iemand anders er voor tekenen