Ik ben moe, heel moe. Bijna geen rust gehad deze week .. opzich wel positief want als ik teveel rust heb word ik gek. Ik moet altijd wat te doen hebben, opzich veder wel een 'oke' week gehad.
Had wat diepte punten, vooral met de dingen die ik echt MOET doen (zoals school) die krijg ik bijna niet voor elkaar en moet bijna elke minuut het zinnetje 'geen gemaar, gewoon doen' bij mezelf inprenten.
Oja, ik loop mank. Nee echt, geen grapje. Ik loop mank en het is gvd gewoon mijn eigen schuld.
Ik was gisteravond lekker puberaal bezig en wou stiekem met een huisgenootje een jointje roken, aangezien er leiding rondliep was ik met het 'geweldige' idee gekomen dat we wel eventjes op het dak konde gaan klimmen. Daar zouden ze ons met geen mogelijkhed kunnen vinden dat was mijn meester theorie op dat moment.
En dat vond zij (huisgenootje) eigelijk ook wel leuk.
Dus daar gingen jip en janneke met hun nogal bezopen kop met hulp van een afvalbak, regenpijp en raamkozijn zo het dak op. Het was niet eens zo moeilijk, ik stond op het dak en vroeg me af waarom ik dat eigelijk nooit eerder had gedaan en toen staken we onze joint op.
20 minutjes later hadden we bedacht dat we toch maar wel het dak weer afmoesten, het werd koud en we moeste ook niet gaan overdrijven met 'te laat terug komen' straks zouden ze ons nog als vermist opgeven .. je weet het maar nooit met die lui voor je het weet sta je met je hoofd op de telex.
Anyway, daar gingen we dan ..
En toen kwam het grote probleem wat eerst allemaal zo geweldig en makkelijk leek was nu veranderd in het gevoel alsof ik de euromast moest gaan beklimmen zonder dat touw waar je dan aan vast zit.
Uiteindelijk haalde we ergens het lef vandaan (vraag me niet waar vandaan) om toch maar gewoon te gaan, met een hoop gesteun en gekreun was ik bijna bij de grond en toen opeens lande ik zo op een kut paaltje (had dat rot ding helemaal niet gezien, alsof het er opeens was geplaats in de tussen tijd dat ik op het dak zat) waar ik tegen op knalde en omdat dat zo verrekt veel pijn deedt en daar door
door mijn benen zakte en nog eens dubbel door me enkels ging.
'Wie niet horen wil, moet voelen', auw
En nu maar iedereen uitleggen waarom ik mank loop.