I always get my sin.

[Nee ik heb de titel niet verkeerd geschreven, het is de titel van een boekje dat me wel aansprak.]

Ik loop weer op dezelfde weg als vorige week. Toen scheen echter de zon, leek het wel lente en had ik nog hoop. Nu is het echter donker, het regent en ik heb absoluut geen zin om een beetje nonchalant te gaan doen alsof er nooit iets gebeurd is. Als hij niet vraagt of ik blijf slapen is het echt een lul. Maar goed waarom zou hij ook..
Nadat ik aanbel komt hij naar beneden. Ons momentje met zijn tweetjes in de gang, voor we naar de rest van het dispuut gaan dat waarschijnlijk al boven zit, ik ben namelijk laat. Er gebeurt niks. Waarom zou er ook wat gebeuren, vorige week was hij duidelijk geweest en hadden we onze afscheidszoen gehad.
Boven is echter nog niemand. Hij schenkt een glas rosé voor mij in en neemt zelf een biertje. Hij komt naast me zitten op de bank waarop we eigenlijk altijd samen zaten. Er gebeurt niets.
De rest komt ook langzaam aanzetten en het is in principe best een gezellige avond, hoewel ik mezelf er continu op betrap dat ik wegdroom bij de voorwerpen die ik in zijn kamer zie. Zn bed. De grote colafles gevuld met water waar we 's nachts altijd uit dronken. Zijn voor mij veel te grote badjas. En zn ogen, vooral zn ogen.
Een aantal van ons gaat nog naar de borrel. We zijn met 3 jongens, 2 meiden en 3 fietsen. De meiden gaan achterop, en toevallig genoeg wordt bepaald dat ik bij Bob achterop mag. Wat voelt het weer vertrouwd. Uiteraard houd ik me aan het zadel vast, die naaier moet niet denken dat ik lief ga lopen doen. Bovendien schijt ie maar wat in zijn broek dat iemand het ziet. Hij fietst hard, en we raken de groep kwijt.
We zijn er als eerste, en staan onder het afdakje waaronder we een maand geleden nog hartstochtelijk aan het zoenen waren. Ik zie dat hij zich dat ook realiseert. We gaan maar naar binnen. Inmiddels ben ik al flink aangeschoten van alle rosé.
Even Fiona introduceren. Voorzitster, dik, dominant, aandachttrekkerig, en dol op zichzelf. Heeft met haar 22 jaren een niet al te stiekem oogje op mijn Bob van 20.
Nou goed. Die Fiona dus, kijkt even vals als ze ziet dat we samen binnenkomen. Ze rent op hem af, roept BÓÓÓÓÓB! en knuffelt hem. Ik zou bijna medelijden met hem krijgen... Ik moet nog steeds even zeggen dat ik echt geen zin heb om met de metro te gaan. Hij antwoordt dat de bus toch ook nog rijdt? Goed, dot wordt niks. Maar goed, I always get my sin. Hij loopt naar zijn vrienden toe en ik sta met Kyra uit mn dispuut een wijntje te doen. Na een tijdje komt hij op me aflopen (ik zie dat hij ook wel wat biertjes op heeft) en trekt zijn mond open om iets te zeggen. Fiona roept op dat moment dramatisch dat ze echt nog even wat bestuurszaken moeten bespreken. Met tegenzin draait hij zich om en maakt even een babbeltje. Hij komt weer even besluitvaardig op mij aflopen en doet weer zijn mond open. Er komen zelfs al wat woorden uit, als ik Fiona alweer 'Oh nog één ding!' hoor roepen. Zucht.
Inmiddels staan we alweer een tijdje te praten en ik moet zeggen dat we wel erg diep in elkaars ogen kijken. Marcel die mij voor m'n bob-tijd altijd versierde komt er ook bij staan, Terwijl Bob en Kyra een ander gesprek voeren. Marcel probeert me voor één of ander evenement over te halen. 'En dan neem je Bob ook gewoon mee!' ik antwoord nogal chagrijnig dat ik niet zou weten wat ik met Bob zou moeten. Meteen kijkt de desbetreffende persoon me weer recht in m'n ogen aan. Ik voel me even machtig. Ik laat nog maar een keer merken hoe géén zin ik heb in de metro om 12 uur 's avonds. Fiona hoort me dat zeggen en zegt op een sarcastisch toontje: Ach, je kunt altijd nog de Bob-bus nemen. Ik moet zeggen dat hij leuk bedacht is. Ik antwoord dat ik daar geen kaartjes meer voor heb. Zo, 2-0 voor Jasmijn!
We staan met zijn tweeën. Ik zucht dat ik zo maar moet gaan omdat ik anders die verdomde metro nog mis. Hij blijft stil dus ik zucht nog dieper. 'Je kunt ook wel bij mij slapen hoor'. Ik hoor het hem duizend keer in mijn hoofd zeggen, waarom zegt hij het nou niet? Ik dacht dat I always my sin get? 'Je mag wel bij mij slapen als je wilt?' Zei hij dat nou echt?! Ha! I always get my sin! Ik besluit hem even twijfelend aan te kijken en vraag of hij het zeker weet. Hij antwoordt dat hij het altijd erg gezellig met mij heeft. Dûh..

Meteen slaat hij weer om. Van de zakelijke, slimme en altijd even vriendelijke Bob naar de liefhebbende, zorgzame en betrouwbare minnaar. Ik merk dat we elkaar steeds beter gaan aanvoelen.

The rain is falling on your window pane
But we are hiding in a safer place
Under covers staying dry and warm
You give me feelings that I adore