ochtend

Zo, die zijn ook weer weg. Het hele huis voor een half uurtje voor mezelf. Ik moet nog wel een hoop doen: make-up, haar drogen, en natuurlijk mijn tas inpakken. Gelukkig heb ik vandaag veel tussenuren dus wordt het niet een al te zware schooldag. En aangezien mijn tussenuren gelijkvallen met die van HEM zal het helemaal meevallen! Waarom komt hij nou niet online, hij heeft vandaag toch ook het eerste uur vrij? Echt weer iets voor hem, om zich te verslapen en tot 11 uur in z’n bed te blijven liggen. Ik loop naar boven en kom in de overloop langs de spiegel. Wat zie ik er toch verrot uit als ik net gedoucht heb. Mijn haar hangt veel te zwaar naar beneden en het lijkt net zwart door dat water. En mijn mascara is helemaal uitgelopen, had ik gisteravond maar niet zo eigenwijs moeten zijn om het erop te laten zitten. Eerst maar mijn mascara. Uiteraard gaat dat weer helemaal fout en zitten de vegen zo ongeveer in mijn wenkbrauwen. En mij oogpotlood moet ook nodig geslepen worden. Goed, nu nog even mijn haar drogen. Lekker warm zo’n föhn als je het koud hebt! Nu alleen nog mijn tas inpakken. Als ik op de klok kijk is het tien voor negen, tijd om weg te gaan. Als ik op de fiets zit realiseer ik me dat ik mijn mobiel boven heb laten liggen! Snel met mijn schoenen de trap op, wat mijn moeder om de één of andere domme reden verbiedt, en mijn mobiel pakken. Heeft Frits nog niet gebeld? Hij ligt natuurlijk nog te slapen, asociaal! Ach hij verdient het, hij werkt vijf dagen per week en heeft ook wel recht op een dagje vrij op zijn negentiende. Wat was hij verdrietig gisteravond dat hij niet mocht blijven slapen. Maar het gaat echt fout tussen ons; we slapen iedere dag bij elkaar en ik houd amper tijd voor mezelf over. Mijn moeder zei al: jullie lijken net een getrouwd stel! Ik heb hem dus gisteren geprobeerd duidelijk te maken dat het niet langer zo gaat, we hebben al bijna 10 maanden iets met elkaar en ik krijg steeds een beklemmender gevoel als hij er is. Ik heb echt ruimte nodig, ik heb niet eens de kans om hem te gaan missen of hij staat alweer op de stoep, volgens mij is dat niet de bedoeling als je zestien bent. Iedereen zegt het tegen me: je bent maar één keer zestien en daar moet je van genieten. Daar ga ik me dus maar aan houden, die twee maandjes voor ik zeventien ben. We gaan dus minderen met elkaar te zien. Oké, ik heb alles, nu snel fietsen anders kom ik zoals gewoonlijk te laat op school!