ik ben gewoon slim
Blijkbaar is er tegenwoordig een hele ophef nodig als je dat durft te zeggen. Ik ben gewoon slim. Of ik ben gewoon intelligent. Serieus, waar is het voor nodig? Ik heb het even in de van Dale opgezocht en dit is dus echt alles wat het betekent:
slim bn, bw; -mer, -st schrander, vindingrijk, scherpzinnig, m.n. in het bedenken van oplossingen, in het raden enz.
in•tel•li•gent bn, bw vlug van begrip; schrander
Hoewel in het dagelijks leven deze begrippen niet zo zeer op mij van toepassing zijn, aangezien mensen echt een heel verhaal tegen mij kunnen vertellen zonder dat ik de clou snap, nou kan dat zijn omdat er geen clou is of omdat ik gewoon traag ben in het verwerken van andermans geblaat.
Maar als het op mijn studie aankomt, waarom mag ik dan niet zeggen dat ik gewoon intelligent ben?
Ik zat afgelopen zondag dus gewoon aan tafel met mijn vader, stiefmoeder en zusje. Mijn zusje heeft de afgelopen 3 maanden bij mij op 12 m2 (mijn vorige kamer) gelogeerd, dus die moest ff dr irritatie kwijt over het feit dat ik 8en had gehaald voor mijn tentmamens, zonder ook maar een fuck uit te voeren. Wat niet helemaal waar is, aangezien ik wel naar colleges ben geweest en dergelijke. Kan ik er wat aan doen dat ik daarna echt niet veel oefening meer nodig heb om alles toe te passen? Of dat ik de stof niet constant hoef te herlezen voordat het opgeslagen ligt in mijn grote kop?
Dus mijn stiefmoeder duikt er gelijk op van nou die studie lijkt dan ook niet zoveel voor te stellen, wat niet waar is aangezien de helft van de klas onvoldoendes had. Dus dat zei ik zo. En ik had het lef om te zeggen: “misschien ben ik wel gewoon slim”. Ik bedoelde het meer als een grapje, maar dat kon haar bij haar dus echt niet in. Ten eerste hoor je dat dus gewoon niet te zeggen, en ten tweede hoor ik daar dan maar verdomd blij mee te zijn want ik had het nergens aan verdiend. Zoals vele studenten kamp ik namelijk met wat disciplineprobleempjes. Ik doe pas iets als het echt nodig begint te worden. En in mijn geval komt dat moment dus vrij laat. Je verdient dus pas een complimentje als je er echt voor hebt moeten knokken.
En serieus, ik heb echt superveel respect voor mensen die ergens helemaal voor gaan, maar er gewoon keihard voor moeten werken. Ik heb meerdere vrienden die zich van de mavo helemaal op hebben gewerkt naar de universiteit. Voor zulk doorzettingsvermogen heb ik echt alleen maar respect. Maar betekent dat dat je minder waard bent als alles je wat makkelijker af gaat?
Bovendien, tegenwoordig wordt je aangemoedigt als je uitroept “I’m beautiful”. Dan zeggen we “good for you”. En dan zit je dus wel gewoon zelf je ego te boosten. Zo is intelligent zijn helemaal niet. Het is gewoon iets aantoonbaars. Dat je makkelijk een lap stof in je opneemt, of dat je een sterk wiskundig begrip hebt. Moet je voor anderen maar gaan zeggen dat je gewoon geluk had met het tentamen, of dat er net de dingen werden gevraagd die je kende. Waarom kan ik er niet gewoon net zo trots op zijn!
Ik vind het heel kut voor de mensen, die er heel hard aan hebben getrokken en het was net niet voldoende. Ik kan me ook voorstellen dat het dan niet leuk is om te weten dat ik er niet veel aan gedaan heb (dat ga ik trouwens niet na het tentamen er nog eens uitdrukkelijk bij zeggen hoor, dat gebeurt voordat we het tentamen hebben gezien), en dat ik er dan zo doorheen glij.
Tja, ik erger me gewoon aan mijn stiefmoeder. Die altijd op zoek is naar een negatief aspect van je. Dat moet ze altijd bemerken, opmerken en vooral afkeuren! Get a break!
-kitkat
Elowenn, vrouw, 37 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende