ik breek mijn eigen hart...

Ja het heeft ff op zich laten wachten, maar ik moet toch nog even mijn leven updaten hier. Ik hoopte er een mooi chronologisch verhaal van te kunnen maken, maar dat gaat waarschijnlijk niet lukken. Ik heb namelijk vannacht niet zoveel geslapen en heb net weer wat verhalen bijgelezen (2x per verhaal omdat het niet de eerste keer binnenkwam, zo traag ben ik). Ook wil ik graag weer een stukje muziek toevoegen. Ik heb echt het hele weekend muziek gezocht op internet, gedownload en gebrand. Ik ben nooit zo actief ermee bezig, maar ik ben er nu wel heel bij mee, want ik heb dus echt wel wat mooie liedjes gevonden (16 nieuwe albums totaal). Dan hebben jullie nog een achtergrond om mijn waarschijnlijk zeer chaotische verhaal. Dit is even mijn nieuwe favoriet:


Ingrid Michaelson - Breakable

Dus... Ja waar waren we gebleven. Belangrijk: ik heb een baan! De springaap heeft mij uiteindelijk niet geholpen. Ik heb nog een baanaanbieding gekregen van philips (via de springaap, maar uiteraard werd ik almaar niet teruggebeld). Ik heb nu zelf via studentenwerk werk gevonden bij een inkassobureau. Alleen ik doe helaas niet zoveel aan incasseren als wel aan gegevens invoeren. Ik werk bij het klantbeheer van Agis zorgverzekeringen. Het valt tot nu toe allemaal heel erg mee. Ik vind het een stuk veelzijdiger dan het werk dat ik vorig jaar deed. Bovendien vereist het een iets hoger intelligentievermogen, wat er ook gewoon voor zorgt dat ik wel leuke collega's heb. Allemaal rond de 21, wat het dus wel gezellig maakt.

Maar..... 1je.... Die ga ik in het vervolg LOPH noemen, als hij tenminste ooit nog iets noemenswaardigs doet. Hij is namelijk erg saai. Hij speelt dus echt ALLEEN maar World of Warcraft. En hoewel ik het snap dat je het spelletje heel leuk vind en dat dan ook vrij veel speelt, gaat het bij hem een beetje ver. Hij doet namelijk niets anders, NIETS. Hij werkt en speelt. Verder NIETS en hoe niets dat wel niet is: Nou.... hij moest mij dus inwerken... en na een paar dagen zag ik dat hij constant een vuiltje op zijn tanden had zitten. Na nog 2 dagen viel het me op dat hij nog steeds dezelfde kleding aanhad. Ook heeft hij echt een kapsel dat een jaar geleden voor het laatst is geknipt en vervolgens niks meer aan is gedaan behalve een hand vol vet erdoorheen elke dag. Maar vrijdag sloeg alles. Hij zit dus aan het bureau naast mij..... en hij moet mij zo af en toe nog iets uitleggen, maar elke keer dat hij dat deed vluchtte ik hals over kop naar de andere kant van mijn bureau. Met mijn ogen knijpend om dan nog alle lettertjes op mijn scherm te kunnen zien, zodat ik het verhaal nog kon volgen, maaar hij STONK! Echt heel erg. LOPH staat dan vanaf nu voor Lack of Personal Hygiene. Hij doet zo NIETS blijkbaar dat zelfs douchen en tanden poetsen blijkbaar veel gevraagd is. BAHBAHBAH!

Ok, de man ik ga hem maar even Ken noemen, die perfecte jongen, die ik stiekem toch wel heel leuk was gaan vinden, tegen al mijn reden in, nou......die heeft eindelijk met mijn zusje gezoend. Het werd aan de ene kant wel tijd. Ze liepen echt al een jaar te kutten. Maar hij is echt heel leuk! En HPZ weet dan niet echt of ze wel iets met hem wil. En dan HAAT ik haar dus echt even. Want ik vind hem echt superleuk en heb het altijd verdrongen. Ze wist het, maar vond dat ik er maar niet over mocht beginnen naar haar omdat zij hem ge claimed had. En ergens snpa ik het wel. Zij heeft ooit contact gezocht. Toen was het voor mij nog gewoon een Ken. En toen kwam hij heel vaak langs. En toen begon ik hem toch heel leuk te vinden. Poep, ok helemaal eerlijk, het is zelfs een beetje hopeloze verliefdheid. Hij heeft gewoon ambitie, is echt superaardig, houdt van mijn muziek, schrijft gedichten, heeft literatuurwetenschappen gestudeerd, wil films gaan maken en muziek schrijven en ok dat hij dan parttimemodel is en dus heel mooi is dat maakt dat verliefd worden wel wat makkelijker.

Maarja, nu is het dus gewoon helemaal afgelopen met fantaseren. Nu is hij al helemaal verboden terrein geworden. En, ik vind het gewoon stom van mezelf. Ik zat namelijk mijn zusje (en hem ook een beetje) te pushen. Ik wilde dus dat ze iets kregen. Kijk, ik zie het dan zo: ik wist dat ik hem waarschijnlijk nooit zou krijgen, en om het dan voor mezelf "makkelijker" te maken wil ik het dan zo definitief mogelijk onmogelijk maken, zodat ik hem uit mijn hoofd kan zetten. Maar, nu dat moment eindelijk daar is.....doet toch wel pijn.

Ok, weer een beetje bijgepraat. Uitgaan met France wat trouwens superleuk! Echt.... zij vindt dat ik gestoord doe, maar zij is het ook en ik heb het altijd zoooo naar mijn zin met haar erbij. Met haar erbij ben ik op een of andere manier veel zekerder van mezelf. Dus knuffel aan France!

-kerstengel