Ik HAAT wachten.

Ik heb altijd al een ongelooflijke hekel aan wachten gehad. Geen idee waarvan dat komt, ik weet alleen dat het er altijd al is geweest en nooit helemaal weg zal gaan. Ik ben gewoon niet zo van het stilstaan, ik wil actie. Je kunt mij niet in een restaurant zetten zonder de garantie dat ik met het peper- en zoutstelletje pruts, het kaarsvet over het peperdure tafelkleed mors of snorretjes ga tekenen op de placemats. Wachtkamers, bushaltes, treinperrons, saaie wiskundelessen, pauzes zonder lunchtrommel, traag internet...noem maar op. Het is allemaal een regelrechte ramp. Niet dat ik daar niets aan probeer te veranderen hoor, ik heb allerlei methodes voor mijn wacht-probleem. Zo neem ik als ik op reis ga bijvoorbeeld altijd een mp3-speler mee en een telefoon met Tetris, zodat ik me niet hoef te vervelen als de bus weer eens te laat komt of wanneer ik de trein heb gemist. En als ik naar de tandarts moet, neem ik altijd zelf tijdschriften mee. De tandarts zelf heeft alleen maar autobladen, Donald Ducks en Tina's uit 1995, die ik allemaal al minimaal 10 keer heb uitgelezen.
Maar vandaag is het anders.

Met kerst is het de bedoeling dat je plezier hebt met anderen en -geef nou maar toe- plezier hebben met anderen word meestal vertaalt als eten, zuipen of neuken. Nu is dat laatste niet zo gepast met je familie, maar wat het eten betreft heb ik zeker gelijk. Geef nou maar toe, wat ga jij doen met kerst (als je het überhaubt viert)? Reken maar van yes dat het iets met eten te maken zal hebben. En in plaats van een duur restaurant met goor eten, besloot mijn vader om dit jaar zélf voor chef kok te gaan spelen. Het is nu dus ook verboden om zelfs nog maar in de buurt van de keuken te komen, behalve als je het leuk vind om verrot gescholden te worden natuurlijk. Hoewel de helft van het eten eruit ziet als iets waarmee je een wespennest uit kan drijven, zit ik al vanaf 8 uur te wachten op ons 'kerstdiner'. Wachten, daar heb je het al.Want niet in de keuken mogen komen is geen eten en geen eten is de sleutel tot dodelijke verveling.
Vandaar dit stukje denk ik. Wens me sterkte.

Vrolijk kerstfeest trouwens.