Na mijn emailtje vanochtend, dacht ik- hmmm, ik ben inmiddels 8 kilo afgevallen. Zal ik al in een maatje minder passen?
Het voordeel van heftig jojo-en (ik ben meerdere malen 10 kilo afgevallen en aangekomen) is dat ik een klerenkast vol met kleren 'voor het geval dat' heb- van maat 40 tot 44.
Ik liet vanochtend dus mijn maat 44 liggen en deed de kastdeur met daarin mijn maat 42 kleding voor het eerst in jaren open. Ik heb drie broeken gepast- 1 leuke spijkerbroek, niet geschikt voor werk- 1 lichte broek, waar ik niks op vond staan en een zwarte broek. Alle drie paste ze. Ze paste niet perfect hoor, rond mijn buik was het een beetje strak, dus ik zou ze nog niet aan doen wanneer ik naar een etentje ga, want dan word het knoopjes losmaken na de tweede gang, maar vandaag heb ik mijn maatje 42 aangehouden op mijn werk, en dat zat fijner dan mijn maatjes 44 die ik de laatste weken steeds omhoog moest trekken.
Ik heb trouwens mijn niet sporten van gisteren goed ingehaald.
Ik heb tijdens mijn lunch gezwommen- en botste tijdens het zwemmen met mijn achterhoofd (ik zwom op mijn rug) superhard tegen het voorhoofd van een andere vrouw!! Dat is mij nog nooit gebeurt. Ze was trouwens heel aardig, en verontschuldigde zich tientalle keren, een jonge Poolse meid die een beetje aan het land hoppen was na twee jaar hier wilde ze door naar Spanje vertelde ze.
Na mijn werk ben ik wezen fietsen met mijn dochtertje, het normale rondje- 20 minuten naar de eendjes toe, en 5 tot 10 minuten terug naar huis. Aangezien ik dat wel als activiteit beschouw, maar niet als sporten, ben ik nadat mijn dochter op bed lag wezen fitnessen. Ik heb weer meer dan 500 kalorien verbrand.
Nu wel moe, en het is weer laat, dus ik ga maar eens mijn bedje op zoeken.
Weltrusten.