ik wil schrijven.
ik wil schrijven en het slaat nergens op want
dan is dit dus al het derde verhaal van vandaag.
dat zou niet zo raar zijn als ik daarvoor ook zoveel
schreef, maar dat deed ik niet.
ik ben overstuur, en waarvan weet ik niet eens echt. het begon als
gewoon verdrietig zijn maar nu weet ik al dat dit een slechte nacht gaat
worden.
en ik heb daar zo geen zin in.
het feit dat ik aan het begin van de avond al verkloot heb voor een aantal weken
door in mijn pols te snijden maakt dit er niet beter op.
het feit dat ik het de hele tijd zie ook niet.
en ik word zo moe van mezelf, en ik wil ook echt overal mee stoppen.
maar als ik dan alleen al denk aan de moeite die dat kost. nouja, dan ben
ik dus al weer klaar met het idee van stoppen.
morgen heb ik proefwerken van 2 vakken waar ik onvoldoende voor sta.
en nouja ik heb niet geleerd. dus dat kan ik morgenochtend gaan doen, jippie.
ik ben moe en ik wil niet meer.
ik schrijf ook erg onsamenhangend.
maar het is mijn dagboek, dus ik mag onsamenhangend schrijven wat ik wil.
het scheelt wel dat ik nu bijna 15 ben, en dus het puberidee er over een paar jaar opzit.
daar zou het beter van moeten worden.
ik mis B echt. het is niet dat ik niet zonder hem kan ofzo. maar meer dat ik dan nu een
maatje had om mee te praten, en die ook echt wel door had dat het niet goed met me ging.
en misschien hadden we dan weer een nacht op kunnen blijven en alleen maar praten zodat
we weten dat het met ons allebei een hele nacht goed gaat.
vrienden zijn is toch anders dan de band die we eerst hadden. maar het is beter als niks.
soms denk ik er wel over na om toch iemands hulp te vragen, maar ik ben zo bang dat
mensen het raar vinden. want als ik het zelf al raar vind, waarom zouden anderen het
dan accepteren? en ja ik ben bang en al helemaal dat iemand nu de open krassen op
mijn pols ziet.
een tijd geleden voordat ik ruzie kreeg met J kon ik ook wel goed met hem praten altijd maarja.
nouja onze ruzie is wel weer opgelost maar toen B het voor me opnam ja toen verpeste ik ineens
vriendschappen. J vergeleek me met S toen hij nog in de derde zat, en misschien is S in deze
situatie die me zou begrijpen. hij is eigenlijk ook de enige die me s'avonds ziet zitten blowen.
en hoe overstuur een van ons ook is, nooit praten we. nooit zegt een van ons wat er precies is.
dus eigenlijk bevalt onze vriendschap me wel. waarom zou ik die verstoren met praten?
ik wil niks verstoren met praten en mijn problemen lijken me altijd onbelangrijk, in ieder geval te
onbelangrijk om te vertellen als er nog andere dingen te bespreken zijn. wantja hoe je haar
op vrijdagavond zit, naast wie je wakker word zaterdag of of we nou wel of niet naar engeland gaan
daar wil ik niet tussen door komen.
nooit.
het gevoel dat ik het aan iemand moet vertellen heb ik alleen op dit soort momenten.
waarin ik uren over niks kan doortypen omdat het me afleid, of omdat er een goede
herninnering naar boven komt.
maar ik kan gewoon niet meer, ik ben op en wil alleen nog maar in bed liggen met mijn deken over
mijn hoofd. en dagenlang huilen totdat de pijn stopt.
als dit 'puberproblemen' zijn, laat me dan alsjeblieft snel volwassen worden.
dan is dit dus al het derde verhaal van vandaag.
dat zou niet zo raar zijn als ik daarvoor ook zoveel
schreef, maar dat deed ik niet.
ik ben overstuur, en waarvan weet ik niet eens echt. het begon als
gewoon verdrietig zijn maar nu weet ik al dat dit een slechte nacht gaat
worden.
en ik heb daar zo geen zin in.
het feit dat ik aan het begin van de avond al verkloot heb voor een aantal weken
door in mijn pols te snijden maakt dit er niet beter op.
het feit dat ik het de hele tijd zie ook niet.
en ik word zo moe van mezelf, en ik wil ook echt overal mee stoppen.
maar als ik dan alleen al denk aan de moeite die dat kost. nouja, dan ben
ik dus al weer klaar met het idee van stoppen.
morgen heb ik proefwerken van 2 vakken waar ik onvoldoende voor sta.
en nouja ik heb niet geleerd. dus dat kan ik morgenochtend gaan doen, jippie.
ik ben moe en ik wil niet meer.
ik schrijf ook erg onsamenhangend.
maar het is mijn dagboek, dus ik mag onsamenhangend schrijven wat ik wil.
het scheelt wel dat ik nu bijna 15 ben, en dus het puberidee er over een paar jaar opzit.
daar zou het beter van moeten worden.
ik mis B echt. het is niet dat ik niet zonder hem kan ofzo. maar meer dat ik dan nu een
maatje had om mee te praten, en die ook echt wel door had dat het niet goed met me ging.
en misschien hadden we dan weer een nacht op kunnen blijven en alleen maar praten zodat
we weten dat het met ons allebei een hele nacht goed gaat.
vrienden zijn is toch anders dan de band die we eerst hadden. maar het is beter als niks.
soms denk ik er wel over na om toch iemands hulp te vragen, maar ik ben zo bang dat
mensen het raar vinden. want als ik het zelf al raar vind, waarom zouden anderen het
dan accepteren? en ja ik ben bang en al helemaal dat iemand nu de open krassen op
mijn pols ziet.
een tijd geleden voordat ik ruzie kreeg met J kon ik ook wel goed met hem praten altijd maarja.
nouja onze ruzie is wel weer opgelost maar toen B het voor me opnam ja toen verpeste ik ineens
vriendschappen. J vergeleek me met S toen hij nog in de derde zat, en misschien is S in deze
situatie die me zou begrijpen. hij is eigenlijk ook de enige die me s'avonds ziet zitten blowen.
en hoe overstuur een van ons ook is, nooit praten we. nooit zegt een van ons wat er precies is.
dus eigenlijk bevalt onze vriendschap me wel. waarom zou ik die verstoren met praten?
ik wil niks verstoren met praten en mijn problemen lijken me altijd onbelangrijk, in ieder geval te
onbelangrijk om te vertellen als er nog andere dingen te bespreken zijn. wantja hoe je haar
op vrijdagavond zit, naast wie je wakker word zaterdag of of we nou wel of niet naar engeland gaan
daar wil ik niet tussen door komen.
nooit.
het gevoel dat ik het aan iemand moet vertellen heb ik alleen op dit soort momenten.
waarin ik uren over niks kan doortypen omdat het me afleid, of omdat er een goede
herninnering naar boven komt.
maar ik kan gewoon niet meer, ik ben op en wil alleen nog maar in bed liggen met mijn deken over
mijn hoofd. en dagenlang huilen totdat de pijn stopt.
als dit 'puberproblemen' zijn, laat me dan alsjeblieft snel volwassen worden.
13 jan 2014
- meld ongepast verhaal
-
solost
dinsdag 14 januari 2014 00:42
even snel tussendoor, dit lijkt mij eigenlijk te intiem om op te reageren en toch doe ik het.
het is nooit raar om hulp te vragen aan wie dan ook, mij part bij je huisarts die zal je dan door verwijzen naar een intern hulpverlener. en iedereen heeft een verhaal dat de moeite waard is om te vertellen. ook jij. -
GianniRiviera
dinsdag 14 januari 2014 00:53
Je huisarts weet niks van je,
Vraag alleen hulp bij de geen die je in vertrouwen neemt en wie je het beste kent. -
gekblondje
dinsdag 14 januari 2014 10:50
@solost & @GianniRiviera hulp vragen aan iemand die ik niet ken, zou ik sowieso niet doen. maar de mensen die ik het beste ken wil ik hier niet lastig mee vallen, gewoon eigenlijk sowieso niet echt met mijn leven, alleen de dingen die ze zouden begrijpen.
-
solost
dinsdag 14 januari 2014 12:39
hulp aan iemand vragen die je niet kent, kan verhelderend zijn juist omdat ze geen mening hebben over jouw. en daarom alleen ten goede van jouw denken. ze zijn eenzijdig horen alleen jouw kant en steunen ook alleen jouw kant.
en ja je huisarts weet niks dus zal hij je doorverwijzen.
hulpvragen bij iemand die je kent is soms moeilijker omdat jij hen moet vertrouwen niks door te roddelen.
maar als je echt iemand hebt zal hij of zij jour probleem niet als een last ervaren, ongeacht van wat het is.
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 26 jan 2016 Numb,
- O 04 jan 2016 it's over ( 1 )
- O 01 apr 2015 Hoe het nu is.
- O 27 aug 2014 Het ijsblokje
- O 16 jun 2014 update alles.
- O 23 mei 2014 Eerste keer psycholoog enzo. ( 2 )
- O 09 mei 2014 Besloten wat ik wil. ( 3 )
- O 23 apr 2014 Feesten en De eerste keer. ( 7 )
- O 15 apr 2014 studiedag ( 2 )
- O 13 apr 2014 this week ( 1 )
- O 06 apr 2014 it's official
- O 30 mrt 2014 naaktfoto's ( 3 )
- O 28 mrt 2014 stress, shoppen & eten
- O 25 mrt 2014 opheldering en verbazing
- O 19 mrt 2014 lieve mama, ( 4 )