In bed met Lisa_

"Ik loop richting het trappenhuis, op weg naar kamer 209, want ik wil op een bed in een kamer met een TV, en met een afstandsbediening in mijn hand."

Zo gezegd, zo gedaan, want ik voel me lui als een kat op de vensterbank, liggend in de herfstzon. Ik laat de gordijnen dan ook open. Ik lig op de dekens en ik leg nog een extra kussen onder mijn hoofd, zodat ik mijn hoofd niet zelf omhoog hoef te houden om TV te kijken. Maandagmiddag. Natuurlijk is er geen reet op TV. Ach, wanneer wel? Ik heb het gevoel dat de programma's met de jaren steeds verrotter worden. Muziek misschien. MTV. Oh ja, is ook zo, Music Television, daar is nooit meer muziek op. Wel een bloederige operatie op een Hollywood-mongool die graag het uiterlijk van Johnny Depp wil hebben. Want dan krijgt hij ook filmrollen en Playboy bunnies aangeboden. Tuurlijk. ZAP!

Via allerlei belachelijk eenvoudige TV-spelletjes, waar de prijzen slechts een telefoontje of SMS-je van me verwijderd zijn, langs schreeuwende enthousiastelingen die een vernieuwende en ongelooflijke uitvinding aan me willen slijten. Hoef ik ook alleen maar even voor te bellen. Maar ik bel niet. ZAP... ZAP... ZAP... Zzz... Zzz... Volgens mij slaap ik nu.

In de verte wordt de stilte verbroken door een korte, harde klik.

Ik schrik wakker. Het is donker. Hoe laat is het? Ik heb behoorlijke trek in eten. Mijn spieren zijn stijf. Mijn nek doet wat pijn. Mijn mond is droog. Oh ja. Het hotel. Terneuzen. Dan hoor ik vlak naast me iemand ademhalen. Het klinkt alsof het niet gemakkelijk gaat. Ik voel me ineens heel erg ongerust en de adrenaline knalt door mijn lijf. Ik druk op het lichtknopje, na eerst een aantal malen mis te hebben gegrepen. Naast me ligt een vrouw op haar rug. Ze haalt met horten en stoten adem en ze kijkt me angstig aan. Ikzelf lig nog steeds bovenop de dekens. Zij ligt er onder. In een reflex ruk ik de dekens van haar af.

Wat ik zie, maakt me niet blij. Haar bovenlichaam bloedt als een gek, het stroomt beetje bij beetje door haar kleren heen, en zo omlaag, het witte hoeslaken op. De plas bloed is al aanzienlijk. Het kan toch niet zo zijn dat er een vrouw, die geopereerd wilde worden tot ze sprekend leek op Jennifer Lopez, maar waarbij de operatie goed mis is gegaan, uit MTV is gestapt, terwijl ik sliep? Ze lijkt best op Jennifer Lopez, maar ze is het niet! Het is de schoonmaakster die ik zag met de receptioniste!! Ik voel dat ik in paniek ga raken, ondanks dat ik iets als dit wel vaker heb gezien. Maar dit is anders. Ik weet de oorzaak hiervan niet. Ik sliep. Ik stamel: "Wie ben je...?" en haar lippen komen los van elkaar. "Lisa An...n!...n...". En ze is dood. Ik zie het aan haar holle blik. Bovendien ademt ze niet meer.

Ik gooi de dekens vol afgrijzen weer terug! Ik trek ze nog wat verder richting hoofdeinde van het bed, zodat ik haar hoofd er ook mee bedekken kan! Ik... ik... ik... ga even onder de douche! Zou de hotelkamer een lekkere, goeie douche hebben!? Douchen maakt kalm! Douchen maakt rustig!
25 aug 2006 - bewerkt op 25 aug 2006 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Crash
Crash, man, 48 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende