Weg met tattoos!_

"Ik ga gewoon, de opwindende afgrond in."

Zo gezegd, zo gedaan, want ze heeft me toch een aantrekkingskracht op me! Dus ik zet de douche uit, en droog me snel af met de ruwe witte hotelhanddoek. Lekker vind ik dat altijd, dat geschuur over mijn huid. Ik schrob mijn bovenarmen altijd extra hard. Dat is eigenlijk sinds dag één dat ik mijn tatoeages heb.

Ik heb ze bijna acht jaar geleden laten zetten, toen ik hartstikke dronken rondzwalkte over de Wallen in Amsterdam met wat kameraden. Eerst deed ik het met een ongelooflijk lekkere hoer, en die prees mijn bovenarmen (OF ALL THINGS!) en ze zei dat een tattoo me niet zou misstaan. Ze had met haar vingers rondom mijn bovenarm gestreeld. Ze bedoelde van die banden, die patronen, rondom de bovenarm. Uren na mijn wip was ik dus erg zat en op dat moment was ik er zelf ook sterk van overtuigd dat mijn bovenarmen uitstekend tatoeages konden gebruiken. De dag van de kater had ik spijt. Niet van de wip, maar van het gezuip en van het laten zetten van de tatoeages.

Niet dat ze me misstaan, maar kom op, elke mongool die denkt dat ie 'anders' is, heeft er wel een paar. En er komen in Nederland steeds meer van dat soort 'originals' bij! En daar wil ik dus niet mee geïdentificeerd worden. Helaas, te laat. Dus ik schrob nog wat extra, tegen beter weten in. Want vervagen, dat doen ze niet sneller, als je schrobt met een ruwe handdoek. Ik ben inmiddels droog en aangekleed. Ik heb een mouwloos hemd aan, dus mijn bovenarmen zijn zichtbaar. Ik doe het er niet om, het is gewoon vrij warm, benauwd bijna. Alles ziet er goed uit, en ik doe een geurtje op. Want ik ga Lisa zien. En voelen. En... hoop ik.

Ik stap de donkere gang in, en sluit de deur achter me. Ik loop rustig naar het trappenhuis, want ik moet een verdieping omlaag. Bij het afdalen van de betonnen trap, komt een gedaante me tegemoet, de trap op. Hij rent en heeft me te laat in de gaten. Hij botst tegen me op. Ik val niet helemaal naar achter, omdat ik de leuning vast blijf houden met mijn rechterarm. Het is een wat oudere man. Hij ligt half over me heen, en gelukkig krabbelt hij vlot op.

"Pardon, neem mij niet kwalijk", zegt hij, "Gaat het?". Ik antwoord dat er niks aan de hand is. Hij loert naar mijn tatoeages. Hij vraagt of ik ze al lang heb. Of ik er blij mee ben. Of ik er vanaf wil. Hij stelt zich voor als Doctor Kaiser. Hij zegt dat hij een nieuw middel heeft om tatoeages weg te halen. Dat het geen gepruts is, zoals laseren. Dat hij wel wat heeft in zijn koffertje op zijn kamer. Of ik met hem meeloop, dan kan ik gratis een behandeling krijgen. Dat het nog wel experimenteel spul is, maar al lang en breed getest op muizen, honden en apen en dat het nu een stabiele status heeft, wat dat ook moge betekenen. Dat het compleet pijnloos is en ongevaarlijk. En dat hij het graag voor me doet, omdat hij zich schuldig voelt dat hij me bijna omver liep. Ik wil heel graag op een makkelijke en snelle manier van ze af, dus ik neem een besluit. Weer zonder goed na te denken, net als toen ik ze liet zetten eigenlijk.

Even later zit ik op het bed in zijn kamer. Een injectienaald nadert mijn linker bovenarm. Er hangt een druppeltje vloeistof aan de punt van de naald. Doctor Kaiser smeert met een witte tissue van stof iets nats over mijn tatoeage heen. Vervolgens prikt hij de naald ongeveer in het midden van de tattoo. Het steekt wat, net zoals een vaccinatie voor een exotische reis. Hij drukt de vloestof in mijn arm. Vervelend gevoel, maar niet te erg. De naald gaat er uit en hij haalt de tissue nog eens over mijn arm. Daarna doet hij hetzelfde bij mijn rechterarm, met een nieuwe naald uit zijn koffertje. Kant en klaar spul, handig.

Niet lang daarna begint mijn linkerarm ontzettend te branden van binnen! Steeds erger! Nu mijn rechterarm ook!! Ik zie de kamer draaien. Doctor Kaiser's grijns tolt in mijn blikveld. Ik ben ineens zo intens moe. Mijn mond wordt droog en mijn oogleden zwaar. Ik wil mijn ogen dicht doen, verder niks.